|
عنوان
|
مطالعه تطبیقی ماهیت تعیین اجل در تعهدات قراردادی وبراتی(ایران،انگلیس،کنوانسیون ژنو وآنسیترال)
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
موعدایفا.شرط ضمن عقد.شرط اصلی .شرط فرعی
|
|
چکیده
|
شناخت ماهیت توافق در تعیین اجل تعهدات قراردادی و براتی به منظور تعیین ضمانتاجرای عدم چنین توافقی و همچنین ضمانتاجراهای عدم اجرای تعهد در اجلِ تعیینشده کمک خواهد نمود. در حقوق ایران چنین توافقی در تعهدات قراردادی اجمالاً در قالب شرط صفت تبیین میشود که ضمانتاجرای عدم چنین توافقی، موجب حالّ محسوبشدنِ تعهد است. همچنین با توجه به قید تلقیشدن یا نشدنِ اجلِ تعیین-شده نسبت به تعهد، به ترتیب ضمانت اجرای منتفیشدنِ تعهد و یا ضمانتاجراهای عدم اجرای قرارداد را به همراه خواهد داشت. در حقوق انگلیس نیز توافق در تعیین اجل، در قالب شرط ضمن عقد تبیین میگردد. ضمانتاجرای عدم چنین توافقی، اجرای تعهد در مدت زمان معقول است. همچنین در صورت عدم اجرای تعهد در اجلِ تعیینشده، با توجه به شرط اصلی یا فرعی قلمداد نمودنِ چنین توافقی، لغو قرارداد و یا مطالبه خسارت را به همراه خواهد داشت. در تعهدات براتی، از آنجا که تعیین اجل، از ارکان شکلگیری اینگونه تعهدات به شمار میآید، ماهیتاً در قالب توافق بر ارکان تبیین میشود. ضمانت اجرای عدم تعیین اجل در نظام حقوقی ایران، بطلان تعهد براتی است و در سایر نظامهای مورد مطالعه (انگلیس، کنوانسیون ژنو و آنسیترال) حالّشدن اینگونه تعهدات است. همچنین عدم اجرای تعهد در زمان تعیینشده موجب استقرار مسئولیت تضامنی امضاءکنندگان سند تجاری مطابق قانون خواهد بود.
|
|
پژوهشگران
|
سیدیونس نورانی مقدم (نفر اول)، بیژن حاجی عزیزی (نفر دوم)، حسین محمودی (نفر سوم)
|