مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی تاثیر آهک و پسماند کلسیم کاربید همراه با سرباره GGBFS بر تثبیت خاک رس
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	خاک های رسی، تثبیت، آهک، پسماند کلسیم کاربید، سرباره دانه ای کوره آهن گدازی GGBFS، مقاومت فشاری محدود نشده، تورم آزاد.
چکیده	خاک های رسی نرم دارای خواص نا مطلوبی از جمله ظرفیت باربری کم، کارایی ضعیف، فشردگی پذیری زیاد، واگرایی و رفتار تورمی هستند که آسیب های جبران ناپذیری بر سازه های ساخته شده بر روی آن ها وارد می کند. این خواص تحت تأثیر رفتار کانی های رسی تشکیل دهنده آن ها است. کانی رسی مونت موریلونیت دارای ساختار بلوری منبسط شونده است که موجب افزایش ظرفیت تبادل کاتیونی و قابلیت تورم آن می شود؛ در حالی که کائولینیت و ایلیت به علت طبیعت تورمی کمتر، ظرفیت تبادل کاتیونی نسبتاً کمی دارند. تثبیت شیمیایی یکی از روش های اصلاح خاک است که با موفقیت برای بهبود خصوصیات مهندسی خاک های ریز دانه مورد استفاده قرار گرفته است. در سال های اخیر، محققان پیشنهاد کرده اند که پسماند کلسیم کاربید ماده محتمل تثبیت کننده خاک است، زیرا که غنی از هیدروکسید کلسیم است، سطح مخصوص و مقادیر pH زیادی را نشان می دهد. این پایان نامه به بررسی دقیق تاثیر آهک، پسماند کلسیم کاربید (CCR) و سرباره کوره آهن گدازی (GGBFS) در بهبود خواص مقاومت و تورمی خاک های رسی مساله دار می پردازد. استفاده از آهک به دلیل بهای نسبتاً زیاد آن، هزینه کلی پروژه را افزایش می دهد؛ در حالی که پسماند کلسیم کاربید و سرباره GGBFS فرآورده های فرعی صنعتی هستند که می توان به جای انتقال آن ها به محل دفن زباله، از آن ها برای تثبیت خاک های رسی استفاده کرد. استفاده از این مواد زائد صنعتی، منجر به کاهش قابل توجهی در هزینه های ساخت و ساز و چالش های دفع آن ها می شود. به منظور بررسی خواص مقاومتی خاک های رسی، از ترکیب افزودنی های مختلف با استفاده از آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده استفاده شده است. مقدار افزودنی در ترکیبات نمونه ها بین 2 % تا 8 % وزن خشک خاک متغیر است که در صورت استفاده از ترکیب دو نوع افزودنی، این مقدار بین 4% تا 16 % است. نمونه های ساخته شده با مقدار رطوبت بهینه، طی دو دوره 7 و 28 روزه عمل آوری شده اند. نتایج حداکثر مقاومت فشاری محدود نشده برای نمونه های تثبیت شده با آهک، قابل مقایسه با نمونه های تثبیت شده با پسماند کلسیم کاربید برای هر دو زمان عمل آوری است. مقدار مطلوب آهک و CCR پس از 7 و 28 روزه عمل آوری 6٪ بود و افزایش بیشتر این مصالح تیبیت کننده، منجر به کاهش مقاومت می شود. مقاومت بیشتر در نمونه های تثبیت شده با آهک-GGBFS و GGBFS-CCR نسبت به نمونه
پژوهشگران	مسعود مکارچیان (استاد راهنما)، پراید موتکوا (دانشجو)