مشخصات پژوهش

عنوان	تاثیر سیکل های تر و خشک شدن بر خاک رس تثبیت شده با پلیمر مایع
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	خاک رس، تثبیت، پلیمر مایع، مقاومت فشاری محدود نشده، تر و خشک شدن
چکیده	خاک های طبیعی موجود در محل پروژهها، همواره به صورت مطلوب برای تحمل بارهای وارده مناسب نیستند. مصالح خاکی با کیفیت کم نوعا" دارای پتانسیل تخریبی هستند که به کارگیری آن ها را در عملیات مهندسی با مشکل مواجه می کند. در کنار ضعف ذاتی مقاومتی خاک، یکی از عوامل طبیعی که می تواند صدماتی را بر قسمت های مختلف پروژه های عمرانی وارد کند، اعمال سیکل های تر و خشک شدن است. این پدیده که عمدتا" به دلایل ناشی از تغییرات آب و هوایی رخ می دهد؛ در بسیاری از نقاط دنیا و از جمله ایران باعث بروز خساراتی شده است. به دلیل اثرات زیانبار آن لازم است که روش های مناسبی برای اصلاح رفتار خاک های قرارگرفته در معرض این شرایط به کار گرفته شود. از جمله روش های مورد استفاده برای بهبود خواص مقاومتی خاک های مساله دار، تثبیت است. افزودن پلیمر مایع برای تثبیت خاک ها از جمله راهکارهای جدید در افزایش مقاومت و بهبود خصوصیات آن ها است.در این تحقیق ضمن بررسی اثر تثبیت با پلیمر مایع بر رفتار خاک رس کائولینیت، تاثیر این امر بر روی مقاومت خاک رس درصورت اعمال سیکل های تر و خشک شدن نیز بررسی شده است. جهت دستیابی به این اهداف، بر روی نمونه های خاک و نیز مخلوط خاک و پلیمر، آزمایش مقاومت فشاری محدود نشده انجام گرفته است. پلیمر به کار رفته در این تحقیق، رزین اپوکسی به همراه سخت کننده از نوع پلی آمید بوده است. نمونه ها دارای 0، 2، 4 یا 6 درصد پلیمر نسبت به وزن خشک خاک بوده اند. این نمونه ها پس از سپری کردن دوره عمل آوری آن ها که 1، 4 یا 7 روز در نظر گرفته شده و نیز اعمال 0، 1، 2، 3، 4، 5 یا 6 سیکل تر و خشک شدن، تحت آزمایش تک محوری قرار گرفته اند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که افزایش میزان پلیمر تا 6 درصد، موجب افزایش مقاومت فشاری محدود نشده نمونه ها و نیز کاهش کرنش در لحظه گسیختگی می شود. همچنین با افزایش زمان عمل آوری در همه حالت ها، مقاومت فشاری افزایش می یابد. با اعمال سیکل های تر و خشک شدگی، مقاومت نمونه ها کاهش می یابد و بیشترین میزان کاهش در اثر اعمال اولین سیکل رخ می دهد. نمونه های دارای پلیمر بیشتر، به میزان کمتری تحت تاثیر این سیکل ها دچار کاهش مقاومت می شوند و نمونه های بدون پلیمر تحمل بیش از 4 سیکل تر و خشک شدگی را نداشتند.
پژوهشگران	عباس قدیمی (استاد راهنما)، بشیر علی ویسی (دانشجو)