|
عنوان
|
تعیین نقش متغیرهای ارتباطی در پیش بینی طلاق عاطفی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
طلاق عاطفی، متغیرهای ارتباطی، توانایی حل تعارض، توانایی ارتباط، مسؤولیت پذیری، زنان متأهل.
|
|
چکیده
|
این پژوهش با هدف بررسی و شناسایی نقش متغیرهای ارتباطی در پیشبینی طلاق عاطفی در شهر همدان انجام گرفته است. روش پژوهش از نوع پیمایشی بود. جامعۀ آماری این پژوهش، همه ی زنان متأهل ساکن شهر همدان بودند که از این میان تعداد 222 نفر به صورت نمونه گیری خوشهای انتخاب و پرسشنامه پژوهشی را تکمیل نمودند. برای اندازهگیری طلاق عاطفی از پرسشنامه پژوهشگر ساختهای که در قالب طیف لیکرت و در یک مقیاس 6 درجهای ساخته شد استفاده شد و برای اندازه گیری متغیرهای ارتباطی )توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسؤولیت پذیری( از پرسشنامه های موجود بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که توانایی ارتباط، توانایی حل تعارض و مسؤولیت پذیری 84 درصد تغییرات طلاق عاطفی را پیشبینی میکنند. بدین معنا که هر چه توانایی ارتباط و توانایی حل تعارض پایینتر و هر چه مسؤولیت پذیری کمتر باشد احتمال طلاق عاطفی نیز بیشتر است. از اینرو، داشتن مهارتهای ارتباطی سه گانه مورد بررسی میتواند به کاهش میزان طلاق عاطفی کمک کند.
|
|
پژوهشگران
|
خسرو رشید (نفر اول)، آزاده مرادی (نفر دوم)
|