مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه تاثیر 8 هفته تمرین در آب، خشکی و ترکیبی آب و خشکی به روش بوردنکو بر خستگی، درد، کیفیت زندگی و عملکرد زنان مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	مالتیپل اسکلروزیس، روش بوردنکو، تمرینات آب و خشکی
چکیده	چکیده: مالتیپل اسکلروزیس از جمله ناتوانی های مزمن ناشی از اختلال پیشرونده در سیستم عصبی مرکزی بوده که تمام ابعاد زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و موجب بروز طیف وسیعی از مشکلات می شود. از فعالیت های بدنی و تمرین درمانی به عنوان یکی از درمان های کمکی برای بهبود وضعیت فیزیکی و روانی مبتلایان به MS یاد می شود. هدف از این پژوهش بررسی تفاوت اثر 8 هفته تمرین در آب، خشکی و تمرین ترکیبی آب و خشکی به روش بوردنکو مبتنی بر سیستم حرکتی در توانبخشی و آمادگی بدنی در آب و خشکی بر تحرک پذیری، توانایی راه رفتن، خستگی، درد، تعادل، و کیفیت زندگی افراد مبتلا بهMS بود. در این تحقیق 31 زن با دامنه سنی 50-30 سال،EDSS<4.5 و ساکن شهرستان آمل حضور داشتند. نتایج آزمون تی زوجی برای مقایسه درون گروهی پیشرفت معنی داری در همه متغیرهای اندازه گیری شده پس از انجام هر یک از تمرینات آبی، خشکی و ترکیبی آب و خشکی نسبت به پیش آزمون نشان داد ( p< 0.05). همچنین نتایج آزمون کوواریانس با کنترل داده های پیش آزمون، نشان داد تمرینات آبی، خشکی و ترکیبی آب و خشکی به روش بوردنکو بر متغیر های تحرک پذیری (769/0power=، 009/0P= و 582/5F=) و توانایی راه رفتن (802/0power=، 001/0P= و 979/8F30,2 =) اثر متفاوتی داشته است ولی در سایر متغیرها بین سه روش تمرینی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بر اساس آزمون تعقیبی LSD، تحرک پذیری گروه تمرینات خشکی بیشتر از گروه تمرینات آبی (05/0>P) و گروه ترکیبی بود. همچنین توانایی راه رفتن آزمودنی ها در گروه تمرینات خشکی بیشتر از گروه ترکیبی آب و خشکی ( p< 0.05) و گروه تمرینات آبی بود . بر این اساس می توان گفت تمرین در خشکی از تاثیر نیروی ثقل و افزایش ثبات مرکزی بدن بهره برده و می تواند موجب بهبود عملکرد حرکتی بیماران شود. همچنین تمرین در آب از ویژگی های مکانیکی آب استفاده کرده و روش ترکیبی آب و خشکی مرکز ثقل و مرکز شناوری را همزمان به چالش می کشد. به نظر می رسد هر یک از روش های تمرینی در آب، خشکی و ترکیبی آب و خشکی می توانند کارایی لازم را در بهبود متغیرهای پژوهش داشته باشند و با توجه به در دسترس بودن امکانات و تجهیزات مربوط به هر یک از روش های تمرینی می توان از آنها بهره برد. یافته های این پژوهش می تواند به عنوان نوعی مکمل غیر دارویی مناسب توسط مراکز پزشکی- درمانی مورد استفاده قرار گیرد.
پژوهشگران	شهناز شهربانیان (استاد راهنما)، رضا رجبی (استاد راهنما)، راحله غفاری (دانشجو)، امیر حسین براتی (استاد مشاور)