عنوان
|
نظارت قضایی بر مؤسسات عمومی غیردولتی در نظام حقوقی ایران
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
نظارت قضایی، حاکمیت قانون ،مؤسسات عمومی غیردولتی،دیوان عدالت اداری، ،دادگاه های عمومی
|
چکیده
|
نظارت قضایی بر سازمان ها و مقامات عمومی تضمین کننده حقوق فردی و اجتماعی افراد جامعه می باشد. مؤسسات عمومی غیردولتی در راستای نیل به اهداف خود، نقش بسزایی در اداره امور عمومی جامعه برعهده دارند و با توجه به برخورداری از برخی از اقتدارات قدرت عمومی و صلاحیت های آیین نامه ای، احتمال سوءاستفاده از اقتدارات،خروج از حیطه قانون و حدود اختیارات وجود دارد؛ لذا لازم است ضمن تعیین قواعد از پیش تعیین شده، سازوکار دقیق نظارت قضایی بر این مؤسسات حاکم باشد. نظارت قضایی بر این مؤسسات در طول سه دوره تصویب قانون دیوان عدالت اداری دستخوش تغییراتی بوده که این تغییرات درصلاحیت نظارتی دادگاه های عمومی براین مؤسسات،به عنوان مرجع عام رسیدگی برتظلمات ،تأثیرگذار بوده است. نظارت قضایی بر این مؤسسات همواره زیر سایه ی تفسیر شورای نگهبان از اصول 170 و 173 قانون اساسی قرار داشته و این امر مغایر با فلسفه اصلی تشکیل دیوان عدالت اداری و احقاق حقوق عامه مردم بوده و موجب محدودیت در نظارت این مرجع؛ به عنوان مرجع تخصصی نظارت بر سازمان های اداری و به طور اخص مؤسسات عمومی غیردولتی گشته است. با تصویب قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 1392،صلاحیت شعب دیوان در خصوص تصمیمات و اقدامات و شکایات استخدامی این مؤسسات محدود به مصادیق ذکر شده درماده 10 این قانون گشته؛ و طبق ماده12 مصوب مجمع تشخیص مصلحت،مصوبات این مؤسسات صراحتاً در صلاحیت نظارتی هیأت عمومی قرار گرفته اند.دیوان عدالت اداری بارها مصوبات این مؤسسات را باتوجه به جهات نظارتی ذکرشده درماده12، بخصوص به جهت مغایرت با قانون و خروج از حیطه اختیارات ابطال نموده است. تحقیق پیش رو با بررسی نظارت قضایی بر مؤسسات عمومی غیردولتی در نظام حقوقی ایران، حیطه صلاحیت دیوان عدالت اداری و دادگاه های عمومی در نظارت قضایی بر تصمیمات، اقدامات و مقررات عمومی این مؤسسات و جهات ابطال آن ها را، با روش توصیفی تحلیلی بیان نموده است.
|
پژوهشگران
|
آیت مولائی (استاد راهنما)، زهرا محمدی (دانشجو)
|