مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر تمرینات ژیمناستیک بر چرخش ذهنی دختران دبیرستانی و محاسبه ی همبستگی بین دو روش مختلف امتیازدهی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	چرخش ذهنی، تمرین فیزیکی، ژیمناستیک، توانایی، دختران دبیرستانی
چکیده	امروزه پژوهشگران علاقه ی زیادی نسبت به متغیرهای تأثیر گذار بر توانایی چرخش ذهنی، با توجه به اهمیّت آن در انجام اعمال روزمره و اجرای مهارت های حرکتی، پیدا کرده اند. از اینرو، هدف مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات ژیمناستیک بر توانایی چرخش ذهنی بود. محاسبه ی همبستگی بین دو روش مختلف امتیازدهی در آزمون چرخش ذهنی از اهداف دیگر پژوهش بود. بدین منظور، از 26 دانش آموز دختر دبیرستانی در قالب دو گروه کنترل و تجربی خواسته شد تا در آزمون چرخش ذهنی پترز و همکاران ( 1995) شرکت نمایند. سپس گروه تجربی به مدت 6 هفته ی 2 جلسه ای به طور فیزیکی درگیر آموزش و اجرای حرکات پایه و ابتدایی ژیمناستیک شدند. پس از اتمام جلسات آموزش، مجدداً از هر دو گروه آزمون چرخش ذهنی به عمل آمد. از دو روش مرسوم برای امتیازدهی به پاسخ های افراد در آزمون چرخش ذهنی استفاده شد که هر فرد می تواند در روش اوّل حداکثر 24 و در روش دوّم حداکثر 48 امتیاز کسب نماید. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که گروه ها در پیش آزمون تفاوت معنی داری نداشتند؛ در حالیکه در پس آزمون گروه تجربی بهتر از کنترل عمل کرد. همچنین، فقط گروه تمرین فیزیکی بود که از پیش به پس آزمون پیشرفت معنی داری از خود نشان داد. این نتایج بدان معناست که تمرینات ژیمناستیک منجر به بهبود توانایی چرخش ذهنی شده است. در خصوص ارتباط بین روش های مختلف امتیازدهی، از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج حکایت از آن داشت که بین دو روش ارتباط مثبت و معنی داری در پیش و پس آزمون وجود دارد ( بترتیب r = 0.855 و r = 0.852). بنابراین با توجه به همبستگی قوی بدست آمده، می توان گفت که استفاده از هر یک از روش های فوق برای امتیاز دهی در آزمون چرخش ذهنی نتایج تقریبا یکسانی به دنبال دارد.
پژوهشگران	مریم حسنی (نفر اول)، حسن رهبان فرد (نفر دوم)