عنوان
|
تأثیرسه شیوه ی تمرینی مختلف بر توانایی چرخش ذهنی
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
چرخش ذهنی، ژیمناستیک، مشاهده، تمرین فیزیکی ، مهارت حرکتی
|
چکیده
|
تواناییهای شناختی فرآیندهای پیچیده ای هستند که رابط بین ذهن و رفتار فرد بوده و در بسیاری از فعالیتهای روزمره زندگی و بویژه مهارتهای مختلف حرکتی و ورزشی نقش مهمّی ایفا می نمایند. در این بین، چرخش ذهنی یک توانایی شناختی است که به عنوان چرخش دو یا سه بعدی اشیاء در ذهن تعریف می شود. تحقیقات پیشین نشان داده اند که تمرین فیزیکی توانایی چرخش ذهنی را ارتقاء می بخشد. با این وجود، هدف تحقیق حاضر پاسخ به این سؤال بود که آیا شیوه های تمرین مشاهده ای و ترکیب مشاهده با تمرین فیزیکی نیز می توانند در بهبود توانایی چرخش ذهنی مؤثر باشند؟ همچنین، میزان تأثیرگذاری این دو روش در مقایسه با شیوه تمرین فیزیکی مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه های تحقیق شامل 93 دانش آموز دختر دبیرستانی بودند که بصورت تصادفی در 4 گروه تمرین فیزیکی، مشاهده ای، ترکیبی (تمرین فیزیکی + مشاهده) و کنترل دسته بندی شدند. آزمودنی ها در یک فرآیند سه مرحله ای مشارکت داشتند. ابتدا از هر 4 گروه آزمون چرخش ذهنی پترز و همکاران (1999) به عمل آمد. سپس مرحله اکتساب اجرا شد که شامل 12جلسه تمرین 30 تا 25 دقیقه ای (در طی 6 هفته) بود. در این مرحله، گروه تمرین فیزیکی یک برنامه ی تمرین حرکات پایه و ابتدایی ژیمناستیک را بصورت عملی اجرا کردند؛ گروه مشاهده به تماشای فیلم مدل ماهری که همان حرکات را اجرا میکرد، پرداختند؛ و گروه ترکیبی نیز در نیمی از کوشش ها به مشاهده مدل و در نیمی دیگر به تمرین بدنی مشغول شدند. گروه کنترل در این مرحله تمرین خاصی انجام ندادند. دو ساعت پس از اتمام آخرین جلسه تمرین، پس آزمون از هر چهار گروه به عمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر (Repeated Measures ANOVA) نشان داد که اثرات اصلی گروه و مرحله و همچنین اثر تعاملی گروه و مرحله به لحاظ آماری معنادار می باشد. بررسی های بیشتر حاکی از آن بود که نمرات تمامی گروه ها بجز کنترل در پس آزمون بهتر از پیش آزمون بود. همچنین، گروهها در پیش آزمون تفاوت معنی داری با هم نداشتند ولی در پس آزمون هر سه گروه تمرین کننده عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. این نتایج نشان می دهد که تمرین، صرف نظر از نوع آن، باعث بهبود توانایی چرخش ذهنی میگردد. علاوه بر این، در پس آزمون گروه های تمرین فیزیکی و ترکیبی به طور معناداری بهتر از گروه مشاهده عمل کردند. پس می توان گفت بر
|
پژوهشگران
|
حسن رهبان فرد (استاد راهنما)، مریم حسنی (دانشجو)
|