|
عنوان
|
بررسی امکان همزیستی Piriformosporaindica با برخی گونه های تریکودرما و قابلیت بیوکنترلی توأم آن ها در کنترل شانکر رایزوکتونیایی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اندوفیت، رایزکتونیا، تریکودرما، ترکیبات فرار، سیب زمینی
|
|
چکیده
|
سیب زمینی از محصولات مهم و پرمصرف جهان است. بیماری شانکر که توسط گونه Rhizoctoniasolaniایجاد می شود یکی از مهم ترین محدودیت های تولید سیب زمینی می باشد. با توجه به ماهیت عامل بیماری که خاک زاد می باشد مبارزه شیمیایی نه تنها نمی تواند کاملاً مؤثر باشد بلکه باعث تخریب محیط زیست نیز می گردد.کنترل بیولوژیکی این بیماریبه عنوان راه حلی جدید مورداستفاده قرارگرفته است. ازاین رو در این آزمایش، توانایی قارچ اندوفیت Piriformosporaindica و 12 گونه از گونه های تریکودرما به صورت تلفیقی و به تنهایی درکنترل بیولوژیکی بیماری شانکر ساقه سیب زمینی در شرایط آزمایشگاه و گلخانه در سه زمان مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.همچنین قدرت رقابتی گونه های تریکودرما در برابرقارچ اندوفیت بررسی شد. در این بررسی نیز اثر متابولیت های فرار گونه های تریکودرما در جلوگیری از رشد میسیلیومی قارچ اندوفیت و قارچ رایزکتونیا و همچنین قدرت کلنیزاسیون اندوفیت ریشه بر قارچ بیمارگر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که گونه های تریکودرما پس از رشد و برخورد با میسیلیوم قارچ اندوفیت، مانع از رشد و توسعه آن ها شده سپس سطح آن را پوشانده و تولید اسپور نمودند. کوتاه ترین و طولانی ترین زمان کلنیزاسیون به ترتیب مربوط به تیمار (T. harzianum) و (T. aurandinaceum) بود.از لحاظ اثر مواد فرار گونه های تریکودرما بر اندوفیت بیشترین کاهش رشد مربوط به تیمار T. orientalis با 40% و کمترین تأثیر بازداری مربوط به تیمار T.viridiscence با 28% بود. در بررسی قدرت بازدارندگی گونه اندوفیت ریشه بر رشد بیمارگر، هیچ گونه رشدی در پرگنه بیمارگر مشاهده نشد در حالی که میزان رشد بیمارگر (شاهد) نه سانتی متر بود. ترشحات فرار تمام گونه های تریکودرما و تیمارهایی هایی که در آن ها تریکودرما به همراه اندوفیت بود توانستند رشد میسیلیوم قارچ R. solani را کاهش دهند.همچنین نتیجه این بررسی نشان داد که ترکیبات فرار تیمار (T. crasum) با 56 درصد بیشترین و تیمار (T. harzianum) کمترین اثر را در بازدارندگی از رشد پرگنه رایزکتونیا داشت. در حالت تلفیقی نیز ترکیبات فرار تیمار (T. crasum + P. indica) با 5/48 درصد بیشترین اثر بازدارندگی را بر بیمارگر داشتند. در این بررسی مشخص گردید که قارچ اندوفیت P. indicaفاقد ترکیبات فرار گازی بوده و درنتیجه تأثیری بر روی رشد بیمارگر
|
|
پژوهشگران
|
دوستمراد ظفری (استاد راهنما)، مریم حسنوند (دانشجو)
|