مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی تأثیر اسید سالیسیلیک و اسپرمیدین بر ویژگی های کیفی و عمر پس از برداشت توت فرنگی رقم گاویتا
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	گاویتا اسید سالیسیلیک اسپرمیدین
چکیده	تاثیر غلظت های مختلف اسید سالیسیلیک و اسپرمیدین بر عمر پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم گاویتا در دمای 5 درجه سانتی گراد بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار بررسی شد. پیش ازبرداشت، میوه ها با غلظت های 2، 4 و 6 میلی مولار اسید سالیسیلیک و 0.5، 5/1 و 5/2 میلی مولار اسپرمیدین محلول پاشی شده و به همراه میوه های تیمار نشده تیمار خشک) به یخچال (5 درجه سانتی گراد) منتقل شدند. در روزهای یکم، چهارم، هشتم، دوازدهم و شانزدهم پس از شروع انبار داری، میزان کاهش وزن، سفتی بافت، مواد جامد محلول، پی-اچ ، اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین و فنل کل میوه ها اندازه گیری شد. همچنین درصد پوسیدگی، میزان اتیلن و ارزیابی کیفیت خوراکی میوه در پایان دوره نگه داری اندازه-گیری شد. استفاده از اسید سالیسیلیک و اسپرمیدین به طور معنی داری باعث افزایش عمر انبار مانی توت فرنگی شد، به طوریکه میوه های تیمار خشک و شاهد به ترتیب 8 و 12 روز عمر انبارمانی داشتند، درحالی که میوه های محلول پاشی شده با محلول های2، 4 و 6 میلی مولار اسید سالیسیلیک و 5/0 و 1 میلی مولار اسپرمیدین در روز شانزدهم هنوز قابل عرضه به بازار بودند. علاوه بر این، غلظت 5/2 میلی مولار اسپرمیدین بیش از شانزده روز نیز قابل عرضه به بازار را داشت. تیمار 4 میلی-مولار اسید سالیسیلیک در مقایسه با اسپرمیدین 5/2 میلی مولار کاهش وزن کمتری داشت. بیشترین میزان سفتی نیز در غلظت 2 میلی مولار اسید سالیسیلیک مشاهده شد. اسیدیته میوه در تیمار اسید سالیسیلیک به میزان قابل توجهی نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت. میزان آنتوسیانین نیز در طول دوره نگه داری با تیمار اسید سالیسیلیک افزایش یافت. تیمار اسپرمیدین به ویژه غلظت 5/1 میلی مولار اثر بهتری بر حفظ میزان فنل کل میوه داشت. میزان تولید اتیلن میوه توت فرنگی در غلظت های 4 میلی مولار اسیدسالیسیلیک و 5/2 میلی مولار اسپرمیدین کمترین و شاهد خشک بیشترین بود. غلظت های 6 میلی مولار اسیدسالیسیلیک و 5/1 میلی مولار اسپرمیدین تاثیر بهتری بر جلوگیری از پوسیدگی میوه توت فرنگی داشتند.
پژوهشگران	منصور غلامی (استاد راهنما)، اکرم میرزامحمدی (دانشجو)، حسن ساری خانی (استاد مشاور)