مشخصات پژوهش

عنوان	اندازه گیری و شبیه سازی تاثیر اسیدهای آلی و معدنی، کانی های رسی و ذرات نانو، بر آبشویی، رهاسازی و جزءبندی عناصر سنگین در برخی خاک های تیمار شده با ضایعات کارخانه ها
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	ضایعات کارخانه ها، فلزات سنگین، اسیدهای آلی و معدنی، رهاسازی، جزءبندی، آبشویی، برنامه PHREEQC
چکیده	فعالیت های آنتروپوژنیک از جمله افزودن ضایعات صنعتی، از مهم ترین منابع فلزات سنگین در خاک ها و آب ها به شمار می روند. برای مدیریت مناسب ضایعات جامد صنعتی و توسعه استراتژی های مفید در کاهش اثرات فلزات سنگین در ضایعات، کسب اطلاعات در مورد ویژگی ها، انتقال، زمان ماندگاری و سرنوشت فلزات سنگین در آن ها ضروری است. بنابراین این مطالعه جهت بررسی اثر اسیدهای آلی (اسید سیتریک و اسید اگزالیک) و معدنی (اسید سولفوریک و اسید نیتریک)، جاذب های معدنی (زئولیت و بنتونیت) و نانوذرات (MgO، ZnO و TiO2) بر آبشویی، رهاسازی و جزءبندی فلزات سنگین در ضایعات کارخانه ها و خاک های تیمار شده با آن ها انجام گرفت. در این مطالعه چهار نوع از ضایعات کارخانه ها شامل چرمسازی، سفالگری، سنگبری و کارخانه قند انتخاب شدند. به طور کلی غلظت بالای فلزات سنگین در ضایعات مشاهده شد. نتایج بیانگر مقدار نسبتاً زیاد کادمیوم، مس و نیکل در ضایعات سنگبری، غلظت زیاد کروم در ضایعات چرمسازی و سرب و روی در ضایعات سفالگری بود. در ابتدا خاک-ها با 5 و 10 درصد از ضایعات مخلوط شده و سپس خاک های آلوده با 5 و 1 درصد از جاذب های معدنی و نانوذرات تیمار شدند. نمونه ها به مدت 180 روز در دمای 25 درجه سانتیگراد انکوباسیون شدند. بعد از انکوباسیون، جزءبندی فلزات سنگین در خاک های شاهد و تیمار شده با ضایعات و جاذب ها صورت گرفت. بعد از 180 روز انکوباسیون، توزیع اجزاء مختلف فلزات سنگین در خاک های شاهد و تیمار شده نشان داد که عناصر روی، کروم، مس و نیکل عمدتاً در جزء باقیمانده و کادمیوم در جزء تبادلی قرار داشت. افزودن ضایعات به خاک ها، غلظت همه اجزاء فلزات سنگین را افزایش داد. در طول انکوباسیون خاک های تیمار شده با ضایعات چرمسازی، جزء باقیمانده فلزات سنگین کاهش و اجزاء تبادلی آن افزایش یافت. در صورتیکه در خاک های تیمار شده با ضایعات سفالگری، سنگبری و کارخانه قند، افزایش زمان انکوباسیون منجر به کاهش اجزاء ناپایدار عناصر (تبادلی) شد. بعد از 180 روز انکوباسیون، افزودن جاذب ها به خاک های تیمار شده با ضایعات، اجزاء باقیمانده و کربناتی را افزایش و اجزاء تبادلی و آلی را به طور قابل توجهی کاهش داد. در مرحله دوم، اثر اسیدهای آلی و معدنی، جاذب های معدنی و نانوذرات بر رهاسازی فلزات سنگین از ضایعات کارخانه ها و خاک تیمار شده با ضایعات مورد بررسی قرار گرفت.
پژوهشگران	محسن جلالی (استاد راهنما)، مرضیه تقی پور (دانشجو)