|
عنوان
|
ارزیابی توان آنتاگونیستی برخی استرین های باسیلوس ریزوسفر گوجه فرنگی علیه بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
کنترل بیولوژیک، باسیلوس، ورتیسیلیوم
|
|
چکیده
|
گیاه گوجه فرنگی (Lycopersicon esculentum) در برابر بسیاری از پاتوژن های گیاهی حساس است که ازجمله آنها، پژمردگی ورتیسیلیومی ناشی از قارچ خاک زاد Verticillium dahliae Kleb. است. از آنجا که میکرواسکلروت V. dahlia در بقایا ی گیاهی توسعه یافته و می تواند برای سال ها در خاک باقی بماند، کنترل شیمیایی آن مشکل است و از سویی دیگر کاربرد مدام قارچ کش ها می تواند بر سلامت محیط زیست، انسان و حیوانات اثر منفی بگذارد. یک راه جایگزین بی خطر جهت حفاظت از ریشه گیاهان علیه پاتوژن های قارچی، کنترل زیستی حاصل از کاربرد ریزوباکتری ها است. این پژوهش در راستای ارزیابی تاثیر آنتاگونیستی برخی از استرین-های باسیلوس، جداسازی شده از ریزوسفر گوجه فرنگی، علیه قارچ عامل بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی V. dahlia در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه انجام گرفت. 30 استرین باکتریایی از ناحیه ریزوسفر گیاهان سالم گوجه فرنگی از مزارع مختلف در استان همدان جمع آوری شدند. جداسازی و خالص سازی باکتری ها به کمک تهیه سری رقت و کشت روی محیط آگار غذایی انجام شد. با انجام آزمون کشت متقابل اولیه استرین ها، چهار استرین FS83، FS91، FS88 و FS34 به ترتیب با توان بازدارندگی 3/73، 7/70، 2/67 و 62 درصد از رشد مسیسلیوم قارچ بیمارگر V. dahlia برترین استرین ها بودند. مکانیسم آنتاگونیستی این استرین ها به کمک آزمون های تکمیلی مانند بررسی ترکیبات فرار و تولید آنتی بیوتیک، تولید سیانید هیدوژن، آنزیم پروتئاز و کتیناز نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. هیچکدام از چهار استرین بررسی شده سیانید هیدوژن تولید نکردند ولی در مقابل همگی قادر به تولید آنزیم پروتئاز و کتیناز بودند. استرین ها ی FS83، FS91، FS88 و FS34 در آزمون تکمیلی بررسی تولید ترکیبات فرار به ترتیب 2/68، 5/70، 6/59 و 58 درصد، تولید آنتی بیوتیک به ترتیب 3/66، 3/53، 2/61 و 55 درصد سبب بازداری از رشد میسیلیومی قارچ شدند. مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که این استرین ها باعث تغییرات غیرعادی مرفولوژیکی، تورم و گرانوله شدن هیف های این قارچ شدند، که این تغیرات مرتبط با تولید مواد فرار و قابل انتشار بود و استرین FS91 بیشترین تغییر را ایجاد کرد. در بررسی های گلخانه ای استرین های FS83 و FS91 به ترتیب با 8/68 و 3/63 درصد کنترل، بیشترین تاثیر را در کاهش پژمردگی داشتند. براساس ویژگی های مرفولوژیکی و بیوشیمیای
|
|
پژوهشگران
|
فهیمه صفدرپور (نفر اول)، غلام خداکرمیان (نفر دوم)
|