|
چکیده
|
مقدمه: ژیمناستیک ورزشی است که به حرکات بدنی پیچیده و ساعت های طولانی تمرین نیاز دارد. به دلیل ماهیت این ورزش، فشارهای زیادی به نواحی مختلف بدن وارد می شود و فرد را در معرض آسیب قرار می دهد [1, 2]. هدف از پژوهش حاضر بررسی و مرور آسیب های رشته ژیمناستیک است. روش شناسی: مطالعه حاضر از نوع پژوهش های مروری است. بدین منظور محقق با استفاده از واژه های کلیدی "ژیمناستیک" "مکانیسم آسیب" و "پیشگیری از آسیب" ازطریق بانک های اطلاعاتی PubMed، ,Sport Discus Science Direct و SCOPUS به جستجوی مقالات پرداخت. پس از مطالعه چکیده مقالات به دست آمده از سال 1976 تا سال 2016، مقالاتی که اطلاعاتی در مورد آسیب های ژیمناستیک و ریسک فاکتورهای آسیب فراهم می آوردند، انتخاب شدند. در مجموع 157مقاله یافته شد. بعد از خروج مقالات غیر انگلیسی، با نتایج کاملا مشابه، مقالات مشابه ایندکس شده، 60 مقاله در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: : نتایج نشان داد میزان آسیب به ازاء هر 1000 ساعت بازی در مطالعات مختلف در دامنه ای بین 45/0 تا 07/6 گزارش شده است. بیشتر مطالعات اپیدمیولوژیک ژیمناستیک بر روی زنان انجام شده است و مطالعات اندکی به بررسی آسیب های ژیمناستیک مردان پرداخته اند، به همین علت مقایسه آسیب ها در زنان و مردان مشکل است [3, 4]. هارینگ و همکاران (2007) به این نتیجه رسیدند میزان آسیب در 1000 ساعت بازی در زنان و مردان 2/2 آسیب است و تفاوت جنسیتی وجود ندارد. مرور ادبیات و پیشینه نشان داد که اکثر آسیب ها ماهیت ناگهانی دارند. نتایج حاکی از آن بود که اندام تحتانی (دامنه 2/70-30). اندام فوقانی (دامنه4/53-0) ستون فقرات (3/31-31/7) و سر (18-0) بترتیب نواحی شایع آسیب در مطالعات اپیدمیولوژیک بودند. نوع آسیب شامل طیف گسترده ای از خراشیدگی تا شکستگی، آسیب هایی که منجر به ناتوانی عملکردی دائمی و حوادثی که مرگ را در پی دارند، می باشد. گزارش شده است 52 درصد آسیب های ژیمناستیک هنگام فرود و 21 درصد آن هنگام تیک آف رخ می دهد. نیروهای کامپرشن مفصل، چرخش، هایپراکستنشن و کار بیش از حد بعنوان مکانیسم های آسیب ژیمناستیک معرفی شده اند. نتیجه گیری: آموزش تکنیک و نحوه فرود صحیح، استفاده از وسایل کمک آموزشی و ضخیم تر ساختن تشک های ژیمناستیک به عنوان راهکارهای کاهش و پیشگیری از آسیب معرفی شده اند. بازیکنان، مربیان و کادر
|