مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیر سیاست های سمت تقاضا بر تقاضای نیروی کار در ایران
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	سیاست های سمت تقاضا، تقاضای نیروی کار، اشتغال، بیکاری، ایران
چکیده	اشتغال و بیکاری از جمله متغیرهای اساسی هر اقتصاد است. به گونه ای که کاهش بیکاری، به عنوان شاخص های رشد اقتصادی جوامع تلقی می شود چرا که رشد اقتصادی نیازمند استفاده حداکثری از منابع تولید است. علاوه بر آن، نیروی انسانی نقشی دوگانه در برنامه ریزی های اقتصادی ایفا می کند؛ زیرا از یک سو، به عنوان عامل توسعه و از سوی دیگر، به عنوان هدف توسعه مطرح است، بنابراین در برنامه ریزی های کلان اهمیت چشم گیری یافت. با توجه به شکاف موجود بین عرضه و تقاضای نیروی کار به میزان 2 میلیون و 729 هزار و 92 نفر بیکار، در سال 1394 یعنی انتهای برنامه پنجم توسعه و همچنین، اهمیت سیاست های سمت تقاضا (پولی، مالی، ارزی و تجاری) در ایجاد اشتغال و کاهش نرخ بیکاری، تاکنون سیاست های اتخاذ شده نتوانسته مؤثر و کارآمد باشد، لذا در این پژوهش به برررسی تأثیر سیاست های سمت تقاضا بر تقاضای نیروی کار در ایران پرداخته و تلاش گردیده با تجزیه و تحلیل آماری سال های بعد از انقلاب اسلامی طی دوره 1394-1368 در قالب برنامه های توسعه و محاسبه ضریب همبستگی به بررسی علت موضوع بپردازد. نتایج پژوهش نشان می دهد در دوره مورد مطالعه سیاست های سمت تقاضا نه تنها در ایجاد اشتغال موفق نبوده بلکه سیاست های سمت تقاضا به پشتوانه درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت موجب اشتغال-زایی برای شرکای تجاری گردیده است و به بیان دیگر سیاست های سمت تقاضا با انحراف جدی در قیمت نسبی عوامل تولید و انحراف در قیمت نسبی تولیدات داخلی به کالاهای وارداتی موجب انحراف رفتار فعالین اقتصادی و همراستا نبودن منافع شخصی فعالین اقتصادی با منافع اجتماعی گردیده است. به بیان دیگر سیاست های سمت تقاضا نه تنها در قالب تحقق رشد درون زا و بسترساز اقتصاد دانش بنیان و اشتغال نبوده است. بلکه در اکثر مواقع مانع ایجاد اشتغال بوده است. لذا براساس نتایج پژوهش پیشنهاد می گردد برنامه ریزان و سیاستگذاران کلان اقتصادی، سیاست های سمت تقاضا را در جهت ایجاد بسترهای لازم شکل گیری و تقویت اقتصاد دانش بنیان در راستای افزایش قدرت رقابت پذیری تولیدات داخلی در بازارهای داخلی و بین المللی و گسترش زمینه های اشتغال به کار گیرند.
پژوهشگران	ابوالفضل شاه آبادی (نفر اول)، فریبا مهری تلیابی (نفر دوم)، راضیه داوری کیش (نفر سوم)