|
چکیده
|
در پژوهش پیش رو ، ذهن وزبان بیدل دهلوی به عنوان برجسته ترین شاعر سبک هندی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است . نویسنده گان مقاله ابتدا توضیحی کوتاه در باب ذهن و زبان بیدل ارائه کرده اند و سپس دو فرضیه را مورد دقت قرار داده اند : الف. زبان بیدل دهلوی تا چه میزان با معیارهای سبک هندی مطابقت دارد . ب . مؤلفه های فکری و فرهنگی بیدل در بیان شاعرانه شامل چه موضوعاتی می باشد . پژوهش حاضر به شیوه تحلیلی توصیفی به عنوان هدف اصلی پژوهش هردو فرضیه را ثابت نمود. اول اینکه مبانیفکـریوفرهنگـی شاعرنظیر؛اظهار شکستگی ، نامرادی و یأس ، تأثیر قضا و قدر، ستایش خموشی، تفکّر قبل از عمل، ترک آرزو،نکوهشنمّامیو... در شعر بیدل به زیبایی به کـار گرفته شده است و دو دیگـر آن که تمامی ویژگی های زبان سبک هندی مانند: ادات خاص تشبیه، ترکیبات غریب ترکیبات نوین ، و ترکیبات پارادوکسی و... دقیقاً در شعر با بیانی شیوا منعکس گردیده است.
|