|
عنوان
|
پتغییرات خصوصیات مکانیکی خاکهای ماسهای تزریق شده با دوغاب پلیمری با افزایش فاصله از نقطه اثر تزریق
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
تزریق، خاک ماسهای لای دار، دوغاب پلیمری، زمان عملآوری
|
|
چکیده
|
زریق روشی پرکاربرد در مهندسی ژئوتکنیک است و اغلب جهت بهبود خواص مکانیکی، کاهش نفوذپذیری، افزایش مقامت، کنترل نشست و ... در انواع تودههای خاک و سنگ استفاده میشود. از پرکاربردترین دوغابهای مورداستفاده در تزریق میتوان به مواد سیمانی، شیمیایی و یا ترکیب سیمانی-شیمیایی اشاره کرد. سیمان بهعنوان ماده چسباننده، پیوستگی بین دانههای خاک را افزایش داده و درنتیجه سبب افزایش مقاومت برشی خاک تزریق شده میشود. دوغابهای شیمیایی به علت محلول بودن و نداشتن ذرات معلق، راحتتر به درون حفرههای خاک نفوذ مینمایند. از مزیتهای دوغابهای شیمیایی افزایش مقاومت، کاهش نفوذپذیری در خاکهای ریزدانه، شکلپذیری بیشتر و عملکرد بهتر در خاک اشباع است. از عوامل تأثیرگذار در کیفیت و عملکرد تزریق، فاصله از نقطه اثر تزریق است. هرچند ساخت نمونهی همگن تزریقشده در آزمایشگاه قابل دستیابی است؛ اما در عمل با فاصله گرفتن از نقطه اثر تزریق، نمونهی همگن حاصل نمیشود و تراکم ماده تزریقشده کاهش مییابد. کاهش دوغاب تزریقشده با افزایش فاصله به عوامل متعددی ازجمله اندازه دانههای خاک، نوع دوغاب تزریقی و غلظت آن بستگی دارد. کاربرد مواد جدید در تزریق، حوزهی مطالعات وسیعی را ایجاب نموده که لزوم بررسی بیشتری را در این زمینه میطلبد، اما در خصوص تأثیر فاصله از نقطه اثر تزریق بر روی رفتار مقاومتی خاک تزریق شده مطالعات کمتری صورت گرفته و نیاز به مطالعات بیشتری دارد. در این پژوهش به بررسی تغییرات خصوصیات مکانیکی خاکهای ماسهای و ماسهای لای دار تزریق شده با دوغابهای پلیمری و سیمانی با در نظر گرفتن اثر فاصله از نقطه اثر تزریق پرداختهشده است. جهت دستیابی به این هدف از آزمایشهای مقاومت فشاری محدود نشده و همچنین یک دستگاه تزریق ساختهشده در دانشگاه بوعلی سینا همدان استفادهشده است. نتایج نشان میدهد که با فاصله گرفتن از محل اثر تزریق، مقاومت نمونهها کاسته شده است. در نمونههای با درصد پلیمر ثابت، با افزایش مقدار سیمان دوغاب، مقاومت و مدول الاستیسیته در نمونههای با فاصله کمتر از محل اثر تزریق افزایشیافته ولی با افزایش این فاصله مقدار مقاومت و مدول الاستیسیته نمونهها مقدار افت بیشتری داشته است. با افزایش غلظت دوغاب از موفقیت تزریق کاسته شده است. با افزایش درصد لای از مقاومت و مدول الاستیسیته نمونهها کاسته شده است. نمونههای با درصد لای %93و بیشتر ب
|
|
پژوهشگران
|
مهدی اثنی عشری (استاد راهنما)، علی میهن دوست (دانشجو)
|