مشخصات پژوهش

عنوان	اثر تعامل شنای استقامتی و مکمل ویتامین C بر استرس اکسیداتیو موش های نر صحرایی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	شنای استقامتی، استرس اکسیداتیو، ویتامین C
چکیده	مقدمه : اکثر پژوهش ها، کاهش استرس اکسیداتیو و صدمات ناشی از آن را در پی استفاده از مکمل های ویتامینی آنتی اکسیدانی و فعالیت بدنی گزارش داده اند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر تعامل شنای استقامت و مکمل ویتامین C، بر شاخص های استرس اکسیداتیو در موش های نر صحرایی بود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر تجربی کاربردی می باشد، که در آن تعداد 24 سر موش نر نژاد ویستار در محدودۀ 250 تا 300 گرم بطور تصادفی به چهار گروه شش تایی: 1_ گروه تمرین، 2_ گروه تمرین با مصرف مکمل ویتامین C، 3_گروه کنترل، 4_ گروه کنترل با مصرف مکمل ویتامین C، تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت ده هفته ، پنج روز در هفته و هر جلسه یک ساعت شنا کردند. مکمل ویتامین C ( mg/kg 100 )، یک هفته پیش از شروع پروتکل تمرینی آغاز و تا پایان هفتۀ دهم ادامه داشت. یک روز پس از اتمام پروتکل تمرینی، نمونه گیری خونی از سیاهرگ زیرین موش ها انجام شد. جهت آنالیز داده ها از نسخه 20 نرم افزار SPSS و آزمون ANOVA یک طرفه و تست تعقیبی توکی با سطح معناداری (05/0 P<) استفاده شد. یافته ها ی پژوهش : نتایج نشان داد که گروه T&VC کاهش معنی داری در سطح MDA، در مقایسه با گروه C داشتند (008/0=p)، همچنین گروه C&VC، افزایش معناداری در سطح TAC در مقایسه با گروه T نشان دادند (001/0=P). اما تفاوتی در سطوح اسید اوریک و کاتالاز وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری : در مجموع نتایج حاکی از آن است که مصرف ویتامین C می تواند مانع از پراکسیداسیون لیپید در آزمودنی ها شده و محتوای TAC آن ها را نیز افزایش دهد ، در حالی که برغلظت سرمی آنتی اکسیدان های آنزیمی و غیر آنزیمی بی تاثیر است. بنابراین مصرف مکمل ویتامین C، از طریق افزایش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی ورزشکاران استقامتی، منجر به کاهش پراکسیداسیون لیپید می شود.
پژوهشگران	لیلا وصالی اکبرپور (نفر اول)، محمدعلی سمواتی شریف (نفر دوم)، علی حیدریان پور (نفر سوم)