|
عنوان
|
یاد کرد حیوانات در نهج البلاغه کارکرد حقیقی و تصویر آفرینی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نهج البلاغه، تصویرآفرینی، حیوان، کارکرد حقیقی، کارکرد هنری.
|
|
چکیده
|
یادکرد از جانداران به ویژه حیوانات، از راههای ایجاد حیات و حرکت در تصویرآفرینی هنری و ادبی است. از این طریق می توان تصاویر را از رکود خارج کرد و اثربخشی و نفوذ آن را بیشتر نمود. بر همین اساس، یکی از کارکردهای نام بردن از حیوانات در نهج البلاغه، نقشی است که این مهم در خلق تصاویر بر عهده دارد. در این نوشتار که با روشی توصیفی ـ تحلیلی به انجام رسیده، سی وسه گونه حیوان را در نهج البلاغه شناسایی کرده است. این نامبری دلایل متعددی داشته است؛ گاه بهصورت حقیقی و از جهت خلقت و اوصاف، مأموریت داشتن، حقوق و احکام، بیان علم الهی و حشر و معاد بوده است. همچنین در برخی موارد، عناصر بیانی چون تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه مورد توجه بوده است. در نهجالبالغه، بسیاری از تصویرسازیها از دنیا، فضائل و رذایل اخلاقی، گناه، تقوا، فرار از جنگ و امثال آن با استفاده از جنبه های مختلف حیوانات به تصویر کشیده شده است
|
|
پژوهشگران
|
سیدحسن فاتحی (نفر اول)، مرتضی قائمی (نفر دوم)، بی بی راحیل سن سبلی (نفر سوم)
|