عنوان
|
نقش فناوری در پیشگیری از جرم
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
پیشگیری وضعی، پیشگیری اجتماعی، حریم خصوصی، انقلاب صنعتی، فناوری، رسانه، دوربین مدار بسته، دستبند الکترونیکی
|
چکیده
|
در طول تاریخ جوامع با پدیده جرم و بزهکاری آشنا بوده و با آن دست و پنجه نرم کرده اند. در جوامع ابتدایی با اقدامات سرکوبانانه به جرم و رفتارهای مجرمانه پاسخ داده می شد و با مجازات مجرمین به دنبال اهدافی همچون بازدارندگی از ارتکاب جرم بوده اند. اما بعد از ناکامی اقدامات سرکوبانه و مجازات مجرمین در کاهش نرخ جرایم و کجروی ها، جرم شناسان، پژوهشگران و فیلسوفان به فکر استفاده از اقدامات و تدابیر پیشگیرانه افتادند به گونه ای که در آن سعی می شود قبل از ارتکاب جرم، از وقوع آن پیشگیری شود. قرن بیست و یکم که می توان گفت در آن فناوری اطلاعات به اوج خود رسیده و انقلابی در عرصه فناوری اطلاعات و ارتباطات صورت گرفته است، سبب ظهور فناوری های جدید و مدرنی شد، که تاثیری دو سویه بر جرم و بزهکاری گذاشت. فناوری از یک طرف باعث جرم زدایی و بزهکاری می شود. ظهور فناوری های جدید علاوه براین که سبب بروز جرایم جدیدی همچون کلاهبرداری اینترنتی شده که در گذشته وجود نداشته، ابزاری در دست مجرمین قرار گرفته تا به راحتی بتوانند با مساعدت آن ها اعمال مجرمانه خود را انجام دهند. از طرف دیگر فناوری تاثیر مثبت بر پیشگیری از جرم دارد و ابزار و وسایلی همچون دوربین مدار بسته، دستبند الکترونیکی، دزدگیر رمز و کارت های الکترونیکی، با جاذبه زدایی، دشوار و خطرساز کردن دسترسی به آماج و تقویت آماج جرم، باعث پیشگیری وضعی از جرم می شوند، و رسانه ها با کارکردهایی مثل آموزش و تعلیم آموزه های دینی و امنیتی، هشدار و آگاه سازی و اطلاع رسانی، می-توانند در راستای پیشگیری اجتماعی از جرم مفید فایده باشند. آن چه که باید به این نکته توجه شود که، فناوری های مذکور علاوه بر کارکردهای موثر و مثبت دارای کارکردهای منفی از جمله نقض حق خلوت و تجاوز به حریم خصوصی، وسایر چالش-های منحصر به پیشگیری وضعی وپیشگیری اجتماعی می باشند. اما این چالش ها و موانع نمی توانند خلل زیادی در استفاده از فناوری در راستای پیشگیری از جرم داشته باشند. از همین رو می توان با رفع موانع و چالش ها و تقویت نقاط قوت فناوری ها، گام موثری در کنترل و توقف نرخ جرایم برداشته و در جهت ایجاد جامعه امن و ایده آل کوشید.
|
پژوهشگران
|
فریدون جعفری (استاد راهنما)، حسین جعفری پناه (دانشجو)
|