عنوان
|
واکاوی مسئله تسبیح در متون وتفاسیر عرفانی قرآن
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
خدا ،تسبیح، عرفان ،قرآن ،تفاسیر، موجودات ، فقر
|
چکیده
|
تسبیح با مشتقات آن در قرآن واحادیث وروایات بسیاراستعمال شده است ،درلغت به معنی حرکت سریع در آب وهوا وشنا کردن وبه سرعت به دنبال عبادت وکار خیر است ،در اصطلاح تنزیه ومبرا دانستن ساحت مقدس الهی از هرگونه نقص ، کاستی وناشایستگی است .این لفظ در کنار تکبیر ، تحمید وتهلیل از اذکار مهم است.هفت سوره از قرآن بااین لفظ ومشتقات آن آغاز شده اند که مسبحات سبعه نام دارند.درآیات زیادی به تسبیح همه ِ موجودات اشاره دارد، که همه بی چون وچرا اورا تسبیح می گویندواز عمق وجود خود به عظمت او پی برده وذات مقدس اورا از هر نقص وکاستی تنزیه می نمایند.عده ای از مفسران این تسبیح را حالی دانسته وبرخی دیگر تسبیح را قالی وحقیقی می دانند.تسبیح موجودات یک واقعیت است ، وهمه موجودات داری علم وشعور وآگاهی هستندوعلم وآگاهی منشاء تسبیح است وهر موجودی به قدر استعداد خود از علم وشعور برخوردار است وبه قدر شعور واستعداد خود تسبیح گویی خداست . عشق به خداوند در تمام ذرات عالم هستی سریان دارد ، اما انسان چگونگی این حقایق را درک نمی کند مگر کسانی که مراحل کمال را پیموده ودارای روح بلند هستند ودر ارتباط با عالم غیب هستند توان درک این واقعیت را دارند.تسبیح همراه تحمید در برخی از آیات قرآن آمده است.هرگاه خداوند را از آن جهت که منشاء خیر وکمال وجمال است ستایش کنند او راحمد کرده اند ، وهر گاه ذات اقدس الهی را از تمام نقص وعیب ها مبرا داشته ومنزه دارند تسبیح او را به جای آورده اند جمع بین تسبیح تحمید توحید است زیرا جمع بین تنزیه وتشبیه توحید است واعتقاد به هر کدام از آن دو به تنهایی کفر است. موجودات قادر به وصول به کنه ذات حق وصفات اونیستند لذا اورا تنزیه وستایش می کنند . موجودات از آن جهت که ناقصندبه دنبال کمال خود هستند در پی وجودی هستند که منزه از هرگونه نقص وعیب باشد واین وجود کامل که همگی به او نیازمندند واو بی نیاز از همه است خداوند قادر متعال می باشد
|
پژوهشگران
|
فرشته ندری ابیانه (استاد راهنما)، عباس سوری لکی (دانشجو)، حسینعلی ترکمانی (استاد مشاور)
|