مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی نوآوری ها و مشکلات قانون جدید تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	دیوان عدالت اداری، شعب تجدیدنظر، هیأت های تخصصی، هیأت عمومی
چکیده	امروزه یکی از مهم ترین وظایف دولت اداره امور عمومی جامعه با استفاده از امتیازات قدرت عمومی می باشد و از آنجایی که احتمال سوء استفاده از قدرت و تضییع حقوق شهروندان وجود دارد، قانونگذار اساسی در اصل 173 جهت احقاق حقوق شهروندان در صورت تجاوز و تخطی مأموران و واحدهای دولتی، مرجعی به نام دیوان عدالت اداری را تأسیس نموده است که نحوی عمل و حدود اختیارات این دیوان موکول به تصویب قانون گشته است. در این راستا قانون دیوان عدالت اداری در سال 1360 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده و تا کنون طی دو دوره دستخوش تغییراتی شده است که تغییرات اخیر آن مربوط به تصویب قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب 1392 می باشد. در قانون جدید دیوان تلاش شده تا قانونی جامع؛ مشتمل بر ساختار، ترکیب و آیین دادرسی برای دیوان عدالت اداری ارائه شود که این قانون افزون بر رفع نواقص قانون سابق موجب ایجاد رویه جدید نیز شده است. از مهم ترین تحولات در ساختار این مرجع، ایجاد مجدد شعب تجدیدنظر به جهت راهگشا نبودن حذف آن در قانون مصوب 1385 دیوان، ایجاد هیات های تخصصی با حیطه صلاحیت مدون در ماده 84 به جای کمیسیون های تخصصی که جنبه درونی داشتند و ایجاد دفاتر استانی ، همچنین ایجاد واحد اجرای احکام به صورت واحد مستقل می باشد. آنچه که در زمینه صلاحیتی رخ داده است افزوده شدن عنوان سازمان تامین اجتماعی در صلاحیت شعب و تصریح صلاحیت هیات عمومی نسبت به موسسات عمومی غیردولتی می باشد. با وجود چنین نقاط قوتی در قانون جدید دیوان، شاهد استمرار نقاط ضعفی چون؛ وجود نگرش حقوق خصوصی و عدم پیش بینی شرط تحصیلات حقوقی در گرایش عمومی هستیم.
پژوهشگران	فردین مرادخانی (استاد راهنما)، معصومه کریمی قلعه کهنه (دانشجو)