|
چکیده
|
مقدمه و هدف: آگاهی از وضعیت قلبی، تنفسی افراد مختلف جامعه از دغدغه های مهم پژوهش گران و دانشمندان حیطه ی تندرسی و سلامت می باشد. اکثرآزمون های پیش بینی کننده ی حداکثر اکسیژن مصرفی سطح بالایی از فعالیت و توان افراد را به کار می گیرند. وجود آزمونی که بتواند عملکرد قلبی، تنفسی را با سهولت و فشار بدنی کمتر در افراد کم تحرک جامعه مانند دختران و زنان بسنجد احساس می شود. هدف از مطالعه حاضر اعتبارسنجی و روایی آزمون6 دقیقه پیاده روی در دختران سالم 14 تا 17 ساله می باشد. مواد و روش ها: تعداد 50 نفر دختران 14 تا 17 سال مشغول به تحصیل در دبیرستان به صورت تصادفی انتخاب شدند. در ابتدای پژوهش، از 20آزمودنی جهت پایایی سنجی آزمون ها، آزمون 6 دقیقه پیاده روی و آزمون شاتل ران در دو تکرار گرفته شد و پایایی r=0.99 و sig=0.001 گزارش گردید. و سپس همه 50 نفر آزمودنی جهت بررسی همبستگی متغییر های دو آزمون(حداکثر اکسیژن مصرفی، مسافت طی شده در هر آزمون به متر و ضربان قلب پایانی)دو بارآزمون6 دقیقه پیاده روی و یک بار آزمون شاتل ران را انجام دادند. یافته ها: بین حداکثر اکسیژن بدست آمده از آزمون 6 دقیقه پیاده روی و آزمون شاتل ران همبستگی نسبتاً بالایی وجود داشت(r=0.68, sig=0.001). بین مسافت طی شده در آزمون های 6 دقیقه پیاده روی و شاتل ران همبستگی بالایی وجود داشت(r=0.88, sig=0.001). میزان همبستگی بین ضربان قلب پایانی در آزمون 6 دقیقه راه رفتن و ضربان قلب پایانی آزمون بیشینه شاتل ران بالا گزارش شد(r=0.82, sig=0.001). بین مسافت طی شده در آزمون 6 دقیقه پیاده روی در تکرار اول ودوم همبستگی بالایی وجود داشت(r=0.95, sig=0.001). نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که آزمون 6 دقیقه پیاده روی می تواند آزمونی قابل اعتماد و مناسب جهت پیش بینی حداکثر اکسیژن مصرفی در دختران14تا 17 ساله باشد.
|