|
عنوان
|
تحلیل کیفی کنش فرزندآوری زوجهای عرب شهر اهواز
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
باروری، نظریه ی زمینه ای، روش کیفی، کُنش فرزندآوری، عرب ها، خوزستان
|
|
چکیده
|
امروزه باروری، به عنوان یکی از سه عنصر اصلی تغییرات جمعیّت، به یکی از مسائل مهمّ جامعه ی ایران تبدیل شده است. پژوهشهای گسترده ای در زمینه ی شناخت تعیین کننده های باروری صورت گرفته است. با این حال، فهم عمیق پدیده ی باروری مستلزم مطالعه ی بُعد معنایی آن است؛ بُعدی که بیانگر فهم و تفسیر مردم از جهان اجتماعی خود، وقایع و شرایط و نیروهای موجود در آن و پیوندشان با فرزندآوری است. برخلاف بیش تر پژوهشهای پیشین که کمّی بوده و با اتّخاذ موضِع بیرونی به تبیین باروری پرداخته اند، این مقاله با روش کیفی و با تمرکز بر کُنش های فرزندآوری و معنای آن نزد کُنشگران درصدد است تا به آن بخش مغفول از این نوع کُنش ها بپردازد. نتایج این بررسی که با بهره گیری از رویکرد نظریه ی زمینه ای و از طریق مصاحبه ی عمیق با 20 زوج از عرب های شهر اهواز انجام شده حاکی از آن است که سه نوع رویکرد معنایی ازکُنش فرزندآوری بر اساس نحوه ی تأثیر زمینه ی کُنش، معانی اطلاق شده به فرزندآوری و بروز عملی این کُنش قابل تشخیص است که عباتند از: فرزندآوری به عنوان یک کُنش التیامبخش ـ ترمیمی، فرزندآوری به عنوان یک کُنش آیندهنگرانه ـ اندیشمندانه، فرزندآوری به عنوان یک کُنش محدود کننده ـ امنیّتی.
|
|
پژوهشگران
|
حاتم حسینی (نفر اول)، سلیمان پاک سرشت (نفر دوم)، مهدی رضائی (نفر سوم)، مریم مهرگان فر (نفر چهارم)
|