|
عنوان
|
حق اشتغال زنان در قانون کار ایران و مقاوله نامه های اسناد بین المللی کار
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اشتغال، حقوق زنان، قانون کار جمهوری اسلامی ایران، مقاوله نامه های سازمان بین المللی کار.
|
|
چکیده
|
اشتغال زنان به عنوان حقی مسلم در بین ملت های مختلف و در عرصه بین المللی، پذیرفته شده و اغلب دولت ها در قوانین داخلی خود کم و بیش به آن پرداخته اند. جمهوری اسلامی ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده و اشتغال زنان را در قانون اساسی خود گنجانده و برای اجرایی شدنش، تدابیری در قانون کار اندیشیده است. در جامعه ی جهانی، سازمان بین المللی کار در راستای احقاق حقوق کارگران (اعم از مرد و زن) تشکیل شده است. این سازمان برای بهبود بعضی از شرایط کار تلاش می کند. شرائطی مانند: تنظیم ساعات کار، تعیین حداکثر مدت کار، حمایت از کودکان و زنان و به رسمیت شناختن اصل «مزد برابر برای کار هم ارزش». در قانون کار جمهوری اسلامی ایران هیچ گونه منعی برای اشتغال زنان دیده نمی شود. ایران با پیوستن به سازمان بین المللی کار سعی در اصلاح مواد قانونی خود و نزدیک شدن به استاندارد های بین المللی (سازمان بین المللی کار) دارد. قوانین کار جمهوری اسلامی ایران نه تنها در اکثر موارد مقرر در مصوبات سازمان بین المللی کار نسبت به زنان، موادی را پیش بینی کرده؛ بلکه در برخی موارد مانند: طول مدت مرخصی برای زایش های توامان (دو قلو و چند قلو)، فراتر از موازین بین المللی اقدام کرده است. با این حال کاستی ها ی موجود در قانون کار و نحوه ی اجرای آن ها، یکی از عوامل آسیب پذیری اشتغال زنان بوده و باعث می شود، نظام جمهوری اسلامی از طرف سازمان ملل متحد و سازمان بین المللی کار، مورد اعتراض قرار گیرد. سازمان بین-المللی کار با ارائه مقاوله نامه های بین المللی در ارتقای حقوق بشر مشارکت دارد. البته سازمان جهانی کار، هیچ الگوی واحدی را به کشورها توصیه نمی کند و هیچ خط مشی مداخله جویانه ی هم ندارد. فقط معیارهایی برای تصویب به دولت ها پیشنهاد کرده، که لازم است کشورها اقدام مورد نیاز برای اجرا و کاربردشان را، در سطح ملی، تامین نمایند. تا بتوان از این طریق حق اشتغال بخصوص حق اشتغال زنان را بهبود بخشند. اجرای کامل و دقیق قانون کار، به رغم همه نقایص آن، بر تمام مراکز کار زنان، حداقل خواست زنان کارگر است.
|
|
پژوهشگران
|
زهرا رضایی استخروییه (نفر اول)، آیت مولائی (نفر دوم)
|