|
چکیده
|
قارچ های میکوریز در کشاورزی پایدار دارای اهمیت فراوانی هستند. این قارچ ها از مهمترین میکرو ارگانیسم های محیط ریشه محسوب می شوند و نقش مهمی در پایداری ریزوسفر ایفا می کنند. اثرات مفید و مثبت قارچ های میکوریز در گذشته اثبات شده است. به منظور بررسی همزیستی بین قارچ های میکوریز با سه پایه بذری از جنس Prunus، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار درگلخانه باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا و به مدت پنج ماه انجام شد. فاکتور های مورد بررسی شامل پایه های بذری در سه سطح (Prunus mahaleb, Prunus persica و Amygdalus Prunus) و قارچ های میکوریز ازجنس Glomus، در پنج سطح (, G.hoi + G.intraradices, G.mossea+ G.hoi , G.mossea + G.intraradices و مخلوط هر سه قارچ به همراه یک تیمار بدون تلقیح به عنوان شاهد بود). نتایج نشان داد که گیاهان هر سه پایه بذری قادر به برقراری همزیستی با قارچ های میکوریز بودند به طوریکه تیمار های میکوریزی ریشه گیاهان را در بادام تلخ، هلو و آلبالو تلخ به ترتیب 72/50، 94/ 32 و 15/27 درصد کلونیزه نمودند. تلقیح نهال های هر سه پایه بذری توسط قارچ های میکوریز برشاخص های رشد گیاه مانند طول ریشه، ارتفاع گیاه، تعداد شاخه ها ، سطح برگ، وزن تر و خشک ریشه و اندام های هوایی، طول شاخه ها ، سطح ویژه برگ و نسبت وزن خشک ریشه به وزن خشک ساقه اثر معنی دار داشت. این در حالی بود که تیمار ها بر صفاتی مانند قطر ساقه و طول میانگره اثر معنی دار نشان ندادند. با توجه به نتایج مطالعه، کاربرد قارچ های میکوریزتأثیر جزئی بر غلظت رنگیزه های فتوسنتزی در هر سه پایه بذری داشت. همچنین نتایج نشان داد که تلقیح قارچ های میکوریز برجذب عناصرآهن ، مس، روی، منیزیم، فسفر، پتاسیم و سدیم اثر معنی دار داشت و موجب افزایش برخی از این عناصر نسبت به شاهد شد، اگرچه این میزان افزایش معنی دار نبود .تیمار های میکوریزبر جذب عنصر منگنز اثر معنی داری نداشتند. پایه های فوق از نظر جذب عناصراز خاک اختلاف معنی دار نشان دادند ولی میزان و روند این اختلاف برای عناصر گوناگون یکسان نبود.
|