عنوان
|
بررسی اثرات ضذ میکربی اسانس گیاه سرخارگل (Echinacea purpurea L.) و شناسایی ترکیبات شیمیایی آن
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپشده در مجلات علمی
|
کلیدواژهها
|
گیاه سرخارگل، اسانس، چرماکرن دی، خواص ضد میکربی
|
چکیده
|
زمینه: گیاه سرخارگل، گیاهی علفی میباشد که به عنوان قابض، ضدعفونی کننده، ض د میکروب و ضد مسمومیت به کار می - رود. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی خاصیت ضد میکروبی اسانس حاصل از اندام هوایی این گیاه بر تعدادی از میکروارگانیسمها شامل باکتریهای گرم مثبت و منفی، قارچهای رشتهای و مخمر میباشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی نمونه گیاهی برای تهیه اسانس در مرحله گلدهی کامل جمعآوری گردید . استخراج اسانس از اندام هوایی به روش تقطیر با آب و بکارگیری دستگاه کلونجر انجام شد . شناسایی اجزای اسانس با استفاده از دستگاههای کروماتوگراف گازی و کروماتوگراف گازی متصل به طیفسنج جرمی انجام شد. خواصضد میکروبی اسانس گیاه با استفاده از روش انتشار در آگار (دیسک دیفیوژن) و رقیقسازی در چاهک (میکروبراث دایلوشن) بررسی شد . و دانکن تحت تجزیه و تحلیل قرار t ویرایش 15 و به کمک آزمونهای آماری SPSS در انتها داده ها با استفاده از نرم افزار گرفتند. یافتهها: شناسایی اجزای اسانس با استفاده از دستگاههای کروماتوگراف گازی و کروماتوگراف گازی متصل به طیف سنج 96 درصد از کل اسانس را تشکیل دادند . در میان ترکیبات شناسایی شده / جرمی وجود 29 ترکیب را نشان داد که مجموعا 21 4%) و آلفا پینن / 5%)، بتا بیسابولن ( 43 / 7%)، آلفا هومولن ( 22 / 9%)، بتا کاریوفیلن ( 52 / 53 %)، پارا سیمن ( 78 / جرماکرن دی ( 30 39 میلیمتر اثر / %4/23 ) به ترتیب اجزای اصلی اسانس بودند. اسانس حاصل از اندام هوایی با میانگین قطر هاله عدم رشد 63 ) ضد قارچی خوبی در مقابل قارچهای رشتهای و مخمر نشان داد. میکروارگانیسمها از نظر مقاومت نسبت به اسانس گیاهی متفاوت بوده و باکتریها (گرم مثبت و گرم منفی) نسبت به قارچها و باکتریهای گرم منفی نسبت به باکتریهای گرم مثبت مقاومتر بودند. پسودوموناس آئروژینوزا و سالمونلا تیفیموریوم از سایر میکروارگانیسمها نسبت به اسانس مقاومتر بودند. نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشان داد که اسانس این گیاه دارای اثرات ضد میکروبی قابل ملاحظهای میباشد که میتواند به عنوان جایگزینی مانسب برای آنتی بیوتیکهای سنتزی که مقاومت م یکروبی به آن ها روز به روز در حال افزایش است به کار رود.
|
پژوهشگران
|
زهرا ایزدی (نفر اول)، علی سروش زاده (نفر دوم)، سید علی محمد مدرس ثانوی (نفر سوم)، محمود اثنی عشری (نفر چهارم)، پوراندخت داودی (نفر پنجم)
|