|
عنوان
|
بررسی آزمایشگاهی الگوی جریان و آبشستگی بهدلیل حضور مانع توریسنگی در مسیر جریان در کانال مستقیم با بستر متحرک
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
آبشکن توریسنگی ، الگوی جریان، توپوگرافی بستر، بستر متحرک
|
|
چکیده
|
از جمله روشهای متداول کنترل فرسایش کناری رودخانهها، استفاده از آبشکن میباشد که در صورت طراحی و اجرای صحیح، علاوه بر کنترل فرسایش کناری، منجر به بازیابی و احیای اراضی باارزش حاشیه رودخانهها میشود . از جمله آبشکنهای باز مورد استفاده در حفاظت رودخانهها، آبشکنهای توریسنگی میباشد. آبشستگی موضعی دماغه آبشکن، یکی از مسائل مهم در طراحی این سازهها میباشد که به علت تنگشدگی مقطع جریان و وجود گردابههای قوی اتفاق میافتد . در این تحقیق تلاش گردیده تا الگوی جریان و توپوگرافی بستر حول آبشکنهای توریسنگی به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گیرد. در این زمینه، ابتدا زمان تعادل آزمایشهای آبشستگی ) با انجام آزمایشهای زمان تعادل( تعیین شد. تغییرات توپوگرافی بستر بر اثر تغییر طول، تخلخل و زاویه اتصال به ساحل آبشکن و همچنین تغییرات عددفرود جریان در دبی ثابت با انجام آزمایشهایی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشهای الگوی جریان نیز با بررسی اثر سه پارامتر طول، تخلخل و زاویه اتصال به ساحل آبشکن انجام پذیرفت. تعداد آزمایشهای انجام شده جمعاً 44 آزمایش میباشد. نتایج نشان میدهد که افزایش طول آبشکن باعث افزایش حداکثر عمق آبشستگی و همچنین ابعاد حفره آبشستگی میشود. با توجه به نتایج آزمایشهای الگوی جریان در این زمینه، افزایش میزان تنگشدگی مقطع و بهتبع آن، افزایش سرعت جریان در دماغهی آبشکن به همراه توسعه جریانهای عرضی و قائم منجر به افزایش حداکثر عمق و ابعاد حفره آبشستگی میشود. آبشکنهای قائم موجب توسعه بیشتر جریانهای گردابی افقی و عمودی و گردابههای نعلاسبی میشوند و بههمین دلیل مقادیر حداکثر عمق آبشستگی بیشتری نسبت به آبشکنهای زاویهدار، در طول ثابت، ایجاد میکنند. با افزایش تخلخل آبشکنهای توریسنگی، حداکثر عمق آبشستگی کاهش پیدا کرده و الگوی جریان به میزان کمتری تحتالشعاع حضور آبشکن قرار میگیرد. همچنین مشاهدات نشان میدهد که در دبی ثابت، با افزایش عدد فرود جریان، مقادیر حداکثر عمق آبشستگی و ابعاد حفرهی آبشستگی اطراف آن افزایش مییابد.
|
|
پژوهشگران
|
مجید فضلی (استاد راهنما)، زینب بادپا (دانشجو)
|