عنوان	تاثیر نوآوری از طریق تحقیق و توسعه بر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	ارزش افزوده بخش کشاورزی، نوآوری، تحقیق و توسعه داخلی، سرریز تحقیق و توسعه
چکیده	نظریه های رشد اقتصادی درونزا، رشد بلند مدت را با تمرکز بر پیشرفت فناوری و انباشت سرمایه در فعالیت های تحقیق و توسعه توضیح می دهند. زیرا انباشت سرمایه در فعالیت های تحقیق و توسعه موجب نوآوری و پیشرفت فناوری و حرکت از کشاورزی سطحی به کشاورزی عمقی و در نتیجه بهبود کیفیت محصولات، ایجاد امنیت غذایی، افزایش قدرت رقابت-پذیری و تسریع رشد ارزش افزوده می گردد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر نوآوری از طریق انباشت هزینه های تحقیق و توسعه داخلی و سرریز تحقیق و توسعه خارجی (از طریق واردات کالا) بر رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران طی دوره 90-1350 است. براساس نتایج تحقیق علیرغم اینکه طی دوره مورد مطالعه شاهد رشد مستمر و نسبتا باثبات ارزش-افزوده بخش کشاورزی بوده ولی رشد ارزش افزوده عمدتا ناشی از افزایش سطح زیرکشت(کشاورزی سطحی) بوده و برخلاف کشورهای پیشرفته شاهد بهبود عملکرد در هکتار(کشاورزی عمقی)، متکی بر فعالیت های تحقیق و توسعه بخش کشاورزی نمی باشیم. همچنین علیرغم وجود توانمندی های بالقوه و مزیت های نسبی طبیعی فراوان در بخش کشاورزی همواره کمتر از پنج درصد انباشت سرمایه گذاری فیزیکی اقتصاد ایران به این بخش اختصاص یافته است. بنابراین بهبود کیفیت محصولات کشاورزی و افزایش قدرت رقابت پذیری و ایجاد امنیت غذایی، در گرو توجه جدی به فعالیت های تحقیق و توسعه داخلی تقاضا محور، انباشت سرمایه فیزیکی و جذب فعالیت های تحقیق و توسعه شرکای تجاری است.
پژوهشگران	ابوالفضل شاه آبادی (نفر اول)، فاطمه بشیری منظم (نفر دوم)، فریبا مهری تلیابی (نفر سوم)