مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی تغذیه با برخی منابع آهن بر بعضی ویژگی های رشدی توت فرنگی رقم پاروس
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	نانو آهن، توت فرنگی، رشد رویشی، تغذیه
چکیده	در بین عناصر ریز مغذی آهن یکی از مهمترین عناصری است که روش کاربرد و منبع کودی آن نقش تعیین کننده ای در افزایش عملکرد کمی و کیفی محصولات دارد. پژوهش حاضر به منظور مقایسه عملکرد نانو کود آهن با منبع کود سکسترون با دو روش متفاوت کودهی خاکی و محلولپاشی برگی انجام گرفت. بوته های توت فرنگی رقم پاروس در گلدان های حاوی نسبت یک به یک پرلیت و کوکو پیت کشت شدند همه بوته ها به صورت یکسان با محلول غذایی هوگلند با نصف غلظت عناصر و فاقد آهن تغذیه شدند. تیمار های آهن شامل شاهد (بدون آهن)، کلات آهن سکسترون به غلظت 25 میکرو مولار به صورت خاکی و محلول پاشی، آهن به فرم نانو کود آهن با غلظت های 5/12 و 25 میکرو مولار به صورت خاکی و محلول پاشی برگی اعمال شد. پس از چهار ماه و نیم از کشت ویژگی های اگرومورفولوژیکی بوته ها شامل وزن تر و خشک قسمت هوایی و ریشه، تعداد برگ، طول بوته، طول ریشه و میزان رنگیزه های فتوسنتزی، آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز و میزان عناصر مورد اندازه گیری قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از تجزیه داده ها واکنش گیاهان به هر دو منبع کودی نانو کود آهن و کلات آهن تحت تاثیر غلظت و روش کود دهی قرار گرفت.کاربرد خاکی منبع کودی کلات آهن با غلظت 25 میکرومولار توانست باسخگوی نیاز تغذیه ای گیاه به عنصر آهن باشد در صورتی که با محلولپاشی این منبع کودی علائم کمبود عنصر آهن در قسمت هوایی و ریشه گیاهان مشاهده شد . منبع کودی نانو آهن در غلظت 5/12 میکرومولار در روش محلولپاشی برگی توانست مشابه کاربرد خاکی منبع سکسترون با غلظت 25 میکرومولار نیاز گیاه را از نظر تامین این عنصر برطرف سازد اما با تغییر روش کودهی به صورت خاکی در این غلظت علائم کمبود آهن در گیاهان مشاهده شد. با افزایش غلظت نانو کود آهن به 25 میکرو مولار در مصرف خاکی علائم کمبود عنصر آهن در گیاهان کاهش یافت و رشد گیاهان افزایش یافت اما با محلولپاشی این غلظت کلروز برگی و کاهش رشد شدیدی در گیاهان مشاهده شد. تفاوت رشد گیاهان در اثر مصرف دو منبع متفاوت کودی آهن در رشد رویشی ریشه کاملاً مشخص بود نانو کود آهن به طور معنی داری توانست رشد طولی ریشه ها را افزایش دهد که در مصرف خاکی این منبع کودی پراکنش ریشه بیشتر مشاهده شد.
پژوهشگران	حسن ساری خانی (استاد راهنما)، مریم زایری بهروز (دانشجو)