|
عنوان
|
تأثیر ورزش هوازی زیر بیشینه بر سطح سرمی اینترفرون گاما و اینترلوکین 17 در موش های صحرایی وابسته به مورفین در دوره سندروم ترک
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
اینترفرون گاما، اینترلوکین 17 ، سندروم ترک، تمرین استقامتی
|
|
چکیده
|
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی و مصرف متادون به عنوان جایگزین مورفین بر سطح سرمی سایتوکاین های اینترفرون گاما و اینترلوکین 17 بود. 220 گرم به چهار گروه کنترل، ورزیده، مصرف کننده متادون، ورزیده مصرف ± مواد و روش ها: تعداد 24 موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 10 0/4 در طی 21 روز معتاد شدند. برای اطمینان از وابستگی به مورفین، به mg/mL کننده متادون تقسیم شدند.همه گروه ها به وسیله مورفین سولفات 3) تزریق شد. به آب آشامیدنی گروه مصرف کننده متادون و گروه ورزیده مصرف کننده متادون پودر mg/kg, ip) تعدادی از حیوانات نالوکسان متادون هیدروکلراید اضافه شد. گروه ورزیده و گروه ورزیده مصرف کننده متادون به مدت 8 هفته بر روی تردمیل دویدند. مدت زمان و سرعت به صورت تدریجی افزایش یافت. پیش از شروع تمرینات و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه خونی از همه حیوانات تهیه و از سرم خون به روش الایزا میزان سطح سرمی اینترفرون گاما و اینترلوکین 17 اندازه گیری شد. و سطح سرمی (P<0/ یافته ها: سطح سرمی اینترفرون گاما گروه ورزیده مصرف کننده متادون در مقایسه با گروه مصرف کننده متادون افزایش ( 001 و کاهش معنی داری در (P<0/ همچنین افزایش معن یداری در سطح سرمی اینترفرون گاما ( 01 .(P<0/ اینترلوکین 17 کاهش معن یداری را نشان داد ( 01 در گروه ورزیده نسبت به گروه ورزیده مصر فکننده متادون مشاهده شد. (P<0/001) سطح اینترلوکین 17 نتیجه گیری: تمرین استقامتی در دوره سندروم ترک باعث افزایش اینترفرون گاما و کاهش اینترلوکین 17 در گروه های فعال نسبت به گروه های غیر فعال شده و تاثیر بیشتری بر این سایتوکاین ها گذاشت. بنابراین این نوع ورزش می تواند باعث بهبود عملکرد سیستم ایمنی در دوره سندروم ترک گردد
|
|
پژوهشگران
|
علی حیدریان پور (استاد راهنما)، مجید وحیدیان رضازاده (دانشجو)، علیرضا زمانی (استاد مشاور)
|