|
چکیده
|
ادبیات غنایی آیینه ی تمام نمای احساسات و عواطف شخصی است که سالیان طولانی بر تارک ادب ایران می درخشد. این نوع ادبی، شامل انواع گوناگون و زمینه های متنوعی از جمله، عاشقانه ها ، شکواییه ها، مرثیه ، شعر عرفانی وطنی و میهنی، فلسفی و ...می شود. هوشنگ ابتهاج و فریدون مشیری، دو شاعر برجسته شعرمعاصر می باشند که اغلب شعرهای آنها در زمینه ی ادبیات غنایی است. در این پژوهش، سعی بر این بوده است، علاوه بر بررسی انواع غنایی در شعر هوشنگ ابتهاج و فریدون مشیری، زمینه های غنایی مانند عشق، فراق، تنهایی و حسرت، دلتنگی،غم گرایی، امید، ناامیدی،...مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.
|