مشخصات پژوهش

عنوان	اثرات فیبر محلول و نامحلول بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش جوجههای گوشتی
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	جوجه گوشتی، دستگاه گوارش، فیبر، عملکرد
چکیده	اثرات فیبر محلول و نامحلول بر هیستومورفولوژی دستگاه گوارش و عملکرد جوجه های گوشتی از 1 تا 21 روزگی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارها شامل: تیمار 1؛ جیره شاهد (عاری از فیبر) و تیمارهای 2، 3، 4 و 5 بود که به ترتیب 2 و 4 درصد سلولز و 2 و 4 درصد کربوکسی متیل سلولز به جیره شاهد افزوده شد. افزودن کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با سایر گروه ها موجب کاهش وزن بدن، متوسط خوراک مصرفی و فاکتور بازدهی تولید شد و همچنین موجب افزایش ضریب تبدیل خوراک گردید (05/0> P). وقتی که از سطوح بالای فیبر (4 درصد) استفاده شد وزن سنگدان افزایش یافت (05/0> P). وزن روده کوچک در جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی فیبر بیشتر از جوجه های تغذیه شده با جیره شاهد بود (05/0> P). مقایسات گروهی نشان داد که وزن و طول ارگان های هضمی به استثنای دئودنوم در گروه تغذیه شده با کربوکسی متیل سلولز در مقایسه با گروه های تغذیه با جیره حاوی سلولز و جیره شاهد بیشتر بود (05/0> P). افزودن فیبر موجب کاهش اسیدیته محتویات سنگدان در سنین 10 و 21 روزگی گردید (05/0> P). پرندگان تغذیه شده با CMC دارای طول و عرض ویلوس کمتر، عمق کریپت بیشتر، نسبت طول ویلوس به عمق کریپت کمتر و سطح ویلوس کمتر نسبت به سایر گروه ها بودند (05/0> P). تیمارهای مختلف بر نوع سلول های گابلت (اسیدی و خنثی) تأثیر معنی داری نداشت (05/0< P) اما پرندگان تغذیه شده با CMC نسبت به سایر تیمارها دارای لایه سروزای ضخیم تر و همچنین تعداد بیشتری سلول گابلت در ایلئوم خود بودند (05/0> P). در مقایسه با سایر تیمارها، افزودن کربوکسی متیل سلولز موجب افزایش ویسکوزیته محتویات ژژنوم شد (05/0> P). این نتایج پیشنهاد می کند که اثرات فیبر بر عملکرد و هیستومورفولوژی دستگاه گوارش بسته به نوع فیبر متفاوت می باشد.
پژوهشگران	علی اصغر ساکی (نفر اول)، عنایت رحمت نژاد (نفر دوم)