|
عنوان
|
خودشیفتگی و خودستایی در اشعار خاقانی و بشار بن بُرد
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
خودشیفتگی، خودستایی، خاقانی، بشار.
|
|
چکیده
|
ادبیات تطبیقی در بررسی همگونی ها و ناهمگونی های مضامین ادبی ملل مختلف و افکار اهل قلم نمی تواند تنها با تکیه بر مبانی نظری ادبی صرف به مقایسه و تطبیق بپردازد. چرا که چنین مبانی ای علاوه بر این که پاسخگوی جامعی در زمینه ی نقد و تطبیق نخواهد بود بلکه منجر به محدود شدن حوزه ی این شاخه ی نوظهور ادبی خواهد شد. به همین منظور از جمله حوزه های نویی که ناقدان در پژوهش های تطبیقی خود به آن نظر داشته اند، نقد با رویکرد روانشناختی است که حوزه های وسیع و ناشناخته ای را در ادبیات بررسی نموده و خوانش های عمیق و رازآمیزی را از اثر ادبی که نشأت گرفته از ذهن ناخودآگاه ادیب است ارائه می دهد. از جمله مفاهیم بازتاب یافته در ادبیات ـ به خصوص شعرـ پدیده ی «نارسیسیزم» یا همان خودشیفتگی است که علی رغم انعکاس این زاده ی احساسات مشترک انسانی در آثار و اشعار اکثر قریب به اتفاق شاعران، شاهد بازتاب چنین پدیده ی روانشناسانه ای به صورتی گسترده تر و قابل تأمل تر در اشعار برخی از شعرا از جمله خاقانی و بشار بن برد هستیم که خودستایی را به گونه ای گسترده، هنرمندانه و هدفمند در اشعار خویش جای داده اند و شخصیت حقیقی و هنری خود را ستوده اند. در این پژوهش چیستی و چرایی خودستایی در اشعار این دو شاعر نامی ادب عربی و فارسی و وجوه اشتراک و افتراق مشرب فکری آنان بررسی و تحلیل شده و از این رهگذر، ارزش های حاکم بر فرهنگ ایرانی و عربی که در ظهور و بروز این گونه اشعار مؤثر بوده مورد توجه قرار گرفته است.
|
|
پژوهشگران
|
سیدمهدی مسبوق (نفر اول)، حمید آقاجانی (نفر دوم)، کبری الوار (نفر سوم)، علی عزیزی ترکسلویه (نفر چهارم)
|