مشخصات پژوهش

عنوان	مقایسه تاثیر دو شیوه گرم کردن اسکات و بکسل سورتمه بر تغییرات پلاکت ها و عملکرد توان بی هوازی در ورزشکاران نخبه
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	نیم اسکات- بکسل سورتمه- توان بی هوازی- تست رست-نیرومندسازی پس فعالی-لاکتات و پلاکت
چکیده	هدف از این مطالعه تأثیر دو شیوه گرم کردن نیم اسکات و بکسل سورتمه در تغییرات پلاکت ها و عملکرد توان بی هوازی در ورزشکاران نخبه بود. آزمودنیها 14 مرد ورزشکار (دو دونده (ده گانه)، سه بسکتبالیست ، نه هندبالیست) تمرین کرده با ویژگیهای (سن:1/3±42/20 سال، قد: 21/9±36/183 سانتی متر ، جرم بدن: 15/15±72/77 کیلوگرم ) بودند، که داوطلبانه در این طرح شرکت کردند. ورزشکاران در 3 روز متفاوت، هر سه پروتکل: 1- گرم کردن معمولی (دوچرخه با70 دور در دقیقه با ضربان 140 ضربه در دقیقه و انجام حرکات کششی ظرف سه دقیقه دیگر)،2- گرم کردن به همراه اجرای یک نوبت سه تکراری نیم اسکات 90%1RM ؛ 3- گرم کردن به همراه اجرای حمل سورتمه با 90% سرعت بیشینه با 60/12 جرم بدن به مسافت 15 متر را اجرا کردند. آزمون رست (630m) در 5 دقیقه ریکاوری بعد هر پروتکل انجام گرفت و بلافاصله بعد از تست، نمونه خونی جهت تعیین لاکتات و پلاکت ها از ورید بازویی در حالت نشسته به مقدار cc5 گرفته شد. برای تحلیل آماری داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که زمان عملکرد بعد از اجرای هر دو پروتکل 2 و3 نسبت به روش گرم کردن معمولی به طور معناداری افزایش یافته است(P< 0/05). اختلاف معناداری در توان بی هوازی در هر دو پروتکل گرم کردن نسبت به گرم کردن معمولی مشاهده شد (P< 0/05). نتایج لاکتات نشان دهنده اختلاف معناداری در هر پروتکل اجرایی گرم کردن نسبت به پیش آزمون دارند و فقط در اجرای سطح 3 (بکسل سورتمه) نسبت به گرم کردن معمولی افزایش معناداری مشاهده شد (P=0/007). پلاکت ها در هر 3 سطح اجرا نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری نشان دادند (P<0/05). روش گرم کردن ویژه بااستفاده از هر دو پروتکل PAP (SL- SQ) می تواند عملکرد تست رست را را در ورزشکاران بهبود دهد که احتمالا به تغییرات عصبی عضلانی وابسته است.
پژوهشگران	محمدعلی سمواتی شریف (استاد راهنما)، سیده زهره هادئی (دانشجو)