|
عنوان
|
بررسی تطبیقی عناصر اساسی برنامه درسی از منظر دو نظریه برنامه درسی نومفهوم گرایی و بازسازی گرایی اجتماعی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
نظریه، برنامه درسی، نومفهوم گرایی، بازسازی گرایی اجتماعی
|
|
چکیده
|
هدف از این پژوهش "بررسی ماهیت عناصر اساسی برنامه درسی از منظر دو نظریه برنامه درسی نومفهوم گرایی و بازسازی گرایی اجتماعی است. روش انجام پژوهش سندکاوی است. جامعه آماری عبارت است از کلیه منابعی(کتابها،مجلات،مقالات،سایتها) که به بررسی موضوع تحقیق پرداخته اند. ابزار جمع آوری اطلاعات فیش برداری است و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات توصیفی-تحلیلی است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر آن است که نومفهوم گرایی، عنصر هدف را از منظر گفتمان های بین المللی و از جوانب گوناگون سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و جغرافیایی مورد بررسی قرار می دهد و نظریه بازسازی گرایی به عنصر هدف از منظر ایجاد تغییر اجتماعی و اصلاح توجه می کند. در نظریه نومفهوم گرایی محتوا بر تجربه زیسته و خودشرح حال نویسی تأکید دارد و در بازسازی گرایی اجتماعی بر خرده فرهنگ ها، سواد اجتماعی، قدرت تفسیر و فهم مسائل واقعی تأکید دارد. در نومفهوم گرایی شرح حال فراگیر و تجاربش هسته اصلی برنامه درسی را تشکیل می دهد و فراگیر مستقل است و نقش فعال دارد. در بازسازی گرایی اجتماعی بر مسائل اجتماعی فراگیر تأکید می گردد و فراگیر یک منتقد و مصلح اجتماعی است. از منظر نومفهوم گرایی در فرایند یاددهی و یادگیری باید رویکرد پدیدارشناسانه و مراحل چهارگانه خودشرح حال نویسی و روش مبتنی بر پروژه های فردی حاکم باشد و در دیدگاه بازسازی گرایی اجتماعی باید رویکرد مبتنی بر پروژه های گروهی، روش تدریس مبتنی بر محاکم قضایی و حل تضاد حاکم باشد. از منظر نومفهوم گرایی ارزشیابی شخصی، غیر رسمی و مبتنی بر خود ارزشیابی و هم ارزشیابی شرح حال های تدوین شده است و در نظریه بازسازی گرایی اجتماعی، ارزشیابی مبتنی بر قدرت تحلیل و تفسیر مسئله واقعی و ارائه راه حل برای مسئله مورد توجه است.
|
|
پژوهشگران
|
محمدرضا یوسف زاده چوسری (استاد راهنما)، طاهره حسینی (دانشجو)
|