مشخصات پژوهش

عنوان	سنجش آسایش زیست اقلیمی استان مازندران با استفاده از مدل بیوکلیمایی ماهانی در شرایط تغییر اقلیم و با رویکرد توسعه پایدار
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	آسایش زیست اقلیمی، تغییر اقلیم، توسعه پایدار، مدل بیوکلیمایی ماهانی، استان مازندران
چکیده	هر شناخت توان آسایش زیست اقلیمی یا بیوکلیماتیک در مناطق مختلف جغرافیایی می تواند به برنامه ریزی طراحی مسکن، الگوی معماری، بهره وری از جاذبه های طبیعی اکوتوریسم، آسایش انسان در طبیعت و توسعه پایدار کمک نماید. در این پژوهش آسایش زیست اقلیمی بر اساس روش ها و مدل های بیوکلیمایی انسانی ماهانی، اوانز و بیکر با استفاده از اطلاعات آماری 5 ایستگاه منتخب هواشناسی استان طی دوره 15 ساله (1390-1376) صورت گرفته است. نتایج حاصل از این مقاله با توجه به شرایط محیطی نشان می دهد که شرایط مطلوب آسایش زیست اقلیمی از غرب به شرق استان (در رامسر 4 ماه و در بابلسر 6 ماه) افزایش می یابد. البته این شرایط با فاصله از ساحل دریا در شرق (قائم شهر) کاهش می یابد ولی در دوره های نامطلوب گرم و سرد و شب و روز تغییر چندانی نمی کند. حدود 4 ماه از سال در تمام طول روز بیشتر و در طول شب از میزان آن کاسته می شود و در فصل زمستان شرایط نامطلوب سرد در طول شب وجود دارد ولی در طول روز از شدت آن کاسته می شود. همچنین براساس نتایج شاخص ماهانی، می توان اینگونه نتیجه گرفت که تمامی ایستگاه ها در اردیبهشت و مهرماه در شرایط مطلوب تری نسبت به ماه های دیگر قرار دارند و ماه های خرداد و آبان نیز پتانسیل وارد شدن به محدوده آسایش را در طی شب و روز دارا می باشند. شرایط اقلیمی بسیار سرد در فصل زمستان استفاده از سیستم های گرمایشی را می طلبد و در فصل تابستان شرایط نامطلوب گرم حاکم بوده و سیستم های گرمایشی مناسب جهت ایجاد آسایش لازم است. در ماه هاییکه خارج از محدوده آسایش قرار دارند می توان با اصول طراحی معماری متناسب با اقلیم در اکثر اوقات سال به راحتی شرایط آسایش حرارتی را فراهم نمود و از مشکلات و معایب تخریب محیط زیست آلودگی های صوتی و هزینه بالای مصرف انرژی جلوگیری کرد.
پژوهشگران	یاسر محمدی (نفر اول)، مهدیه نخعی (نفر دوم)، مهدی خداداد (نفر سوم)، امیرحسین پیرمرادی (نفر چهارم)