|
عنوان
|
کنترل نیروی پیشران چهار چرخی در خودروهای الکتریکی
|
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
|
کلیدواژه‌ها
|
خودروی الکتریکی، کنترل کشش، فرمان پذیری، کنترل مانور پذیری
|
|
چکیده
|
بدلیل آلودگی هوا در سطوح جهانی و نیز رو به اتمام بودن سوخت های فسیلی، خودروهای تمام الکتریکی در سالهای اخیر به طور ویژه ای مورد توجه مردم و خودروسازهای بزرگ جهان قرار گرفته است. به طوری که در چشم انداز بسیاری از این شرکتها تولید خودروهای الکتریکی به چشم میخورد. مدل های مختلفی از این خودروها توسط محققین طراحی و یا توسط شرکت های تجاری بزرگ به تولید رسیده اند. این خودروها عموما توسط دو سیستم پیشران متفاوت نیروی رو به جلوی خود را تامین میکنند: سیستم پیشران مرکزی و سیستم پیشران توزیع شده. در نوع اول برای انتقال نیروی پیشران از موتورهای الکتریکی به چرخ ها به قطعات مکانیکیِ تقسیم گشتاور مانند دیفرانسیل و میل گاردان نیاز میباشد. در صورتی که در نوع دوم از تعداد این اجزا کم میشود؛ چرا که منابع تامین نیروی پیشران تا حد ممکن به چرخ ها نزدیک شده اند. برای مثال در آخرین توپولوژی ارائه شده، موتورهای الکتریکی در خود چرخ ها قرار میگیرند. این نوع تقسیم گشتاور مزایای زیادی بهمراه دارد. از کم شدن اتلاف انرژی و سر و صدای کمتر که بگذریم، این سیستم نیروی توزیع شده امکان پیاده سازی الگوریتم های خاص کنترلی را در سطح گسترده به طراح میدهد. با اجرای سیستم کنترلی مناسب میتوان مانور پذیری و دیگر فاکتورهای امنیتی و مصرفی را بهینه کرد. تمرکز این پایان نامه بر روی بهینه سازی مانور پذیری خودروهای الکتریکی ای میباشد که از سیستم پیشران توزیع شده در هر چهار چرخ استفاده میکنند. از میان مدلهای کنترلی قابل بحث میتوان به کنترل کشش، کنترل سرعت یاو، کنترل سرعت رول و نیز کنترل و جلوگیری از چپ کردن خودرو در شرایط خاص اشاره کرد. تمامی موارد فوق در این پایان نامه مورد بحث قرار گرفته اند. مدلهای مختلف کنترلی در فضای نرم افزاری پیاده سازی شده و با حالاتی که در آنها کنترل خاصی صورت نگرفته مقایسه شده اند. الگوریتم های جدیدی هم که توسط مولف ارائه شده اند مورد بحث و مقایسه قرار گرفته اند.
|
|
پژوهشگران
|
سیدمحمدرضا طوسی (استاد راهنما)، احسان شریفیان (دانشجو)
|