مشخصات پژوهش

عنوان	اثر تغییرات حداکثر اندازه سنگدانه بر نفوذپذیری بتن های معمول
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده کنفرانسی
کلیدواژه‌ها	نفوذپذیری بتن، حداکثر اندازه سنگدانه، مدول نرمی، دوام
چکیده	بر اساس مطالعات انجام شده توسط محقین مختلف، می توان نفوذپذیری را مهم ترین عامل در پایایی بتن دانست. عوامل متعددی نظیر نسبت آب به سیمان، مقدار، شکل و بافت سطحی مصالح سنگی، نوع و عیار سیمان و . . . بر میزان نفوذپذیری بتن موثر است. مقاله حاضر، اثر تغییرات حداکثر اندازه سنگدانه را بر نفوذپذیری بتن های معمول با نسبت آب به سیمان 55/0، مورد مطالعه قرار داده است. به این منظور پس از آماده-سازی مصالح سنگی (با حداکثر اندازه دانه های 25، 19، 5/12 و 5/9 میلی متر و مدول نرمی ثابت) و ساخت بتن، انجام آزمایش هایی چون مقاومت فشاری، جذب آب مویینه، جذب آب حجمی و جذب آب سطحی در سنین مختلف در دستور کار قرار گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، با کاهش حداکثر اندازه سنگدانه از میزان نفوذپذیری بتن کاسته می شود.
پژوهشگران	ابراهیم قیاسوند (نفر اول)، بهنام زارعی (نفر دوم)، پدرام شریفی پسندیده (نفر سوم)، احسان سرایی (نفر چهارم)