عنوان
|
حجرالبهت در اسکندرنامه نظامی
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپشده در مجلات علمی
|
کلیدواژهها
|
حجرالبهت، سنگ خنده، اسکندرنامه
|
چکیده
|
میراث مکتوب - فردی گمنام، که به کالیستنس دروغین مشهور شد، در حدود ششصد سال پس از مرگ اسکندر، اخبار و افسانه هایی را که حول شخصیت وی پدید آمده بود به زبان یونانی گردآوری کرد و آن را به کالیستنس (حدود 360 – حدود 327 ق م) ، مورخ یونانی، نسبت داد و آن اساس همۀ اسکندرنامه ها شد. این اسکندرنامۀ مجعول، از زبان یونانی به زبان پهلوی و ظاهراً از پهلوی به عربی ترجمه شد و بنا بر برخی شواهد از زبان عربی به زبان سریانی درآمد. افسانۀ اسکندر، پس از نفوذ به زبان های اقوام گوناگون، با آمیختگی ها و آشفتگی ها و دگردیسی هایی قرین شد و هر قوم، به اقتضای اعتقادات خود، آن را به سمت و سویی که می پسندید سوق داد. بدین قرار، حکیم نظامی چون خواست داستان اسکند را به نظم کشد، روایات مختلفی، از جمله در منابع فارسی و عربی، پیش روی داشت که ظاهراً از غالب آنها بهره جست.
|
پژوهشگران
|
مجید منصوری (نفر اول)
|