عنوان
|
اندرکنش نانورس و آلاینده فلزی مس در پروژههای ژئوتکنیک زیستمحیطی
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپشده در مجلات علمی
|
کلیدواژهها
|
نانورس، کربنات، فلز سنگین مس، ظرفیت بافرینگ
|
چکیده
|
هدف از بررسی مواد در مقیاس نانو، یافتن طبقه جدیدی از مصالح با عملکردهای نوین است، که آنها را میتوان بهعنوان مصالحی با عملکرد ویژه و چندمنظوره بیان نمود. با توجه به تحقیقات وسیعی که در سال های اخیر در موضوع اندرکنش خاک و آلودگی صورت گرفته است در زمینه فرایند اندرکنش آلاینده های فلز سنگین و نانورس ها تحقیقات قابل توجهی انجام نشده است. آلاینده فلز سنگین مس، به- عنوان یکی از آلایندههای فلز سنگین متداول در پروژههای ژئوتکنیک زیستمحیطی شناخته شده است. بر این اساس هدف این پژوهش مطالعه رفتار ژئوتکنیک زیستمحیطی نانورسها و نانورسهای اصلاح شده با کربنات از نظر قابلیت جذب آلاینده فلز سنگین مس بوده است. برای دستیابی به این هدف، با انجام یکسری آزمایشهای ژئوتکنیک زیست محیطی، فرایند اندرکنش نانورس و آلاینده فلز مس مطالعه شده است. بررسی ظرفیت بافرینگ و میزان نگه داری فلز مس به وسیله نانورسهای اصلاح شده در حضور کربنات نشان م یدهد که بخش قابلتوجهی از ظرفیت بافرینگ و قابلیت خاک در نگه داری آلاینده، ناشی از حضور کربنات است. نتایج تحقیق حاضر بیانگر آن است که در نمونههای بنتونیت، کائولینیت و چهار نانورس کلوزایت، ترتیب قابلیت نگه داری آلودگی بهصورت ذیل بوده است: Bentonite > Cloisite®Na+ > Kaolinite > Cloisite®30B > Cloisite®20A > Cloisite®15A لیکن با افزایش درصد کربنات ترتیب قابلیت نگه داری آلاینده توسط نمونههای رسی فوق تغییر میکند. هنگامی که نمونههای نانورس با 8% کربنات اصلاح میشوند، ترتیب قابلیت نگه داری آلودگی فلز سنگین مس توسط نمونهها به- صورت ذیل بوده است: Cloisite®Na+ > Cloisite®15A ≥ Cloisite®20A > Cloisite®30B > Bentonite
|
پژوهشگران
|
وحیدرضا اوحدی (نفر اول)، محمد امیری (نفر دوم)
|