عنوان
|
مقایسه دو روش تمرین درمانی در محیط آب وخشکی بربهبود تعادل بیماران مبتلا به اسپرین مزمن مچ پا
|
نوع پژوهش
|
پایان نامه
|
کلیدواژهها
|
تمرین درمانی، تعادل، عملکرد، اسپرین مزمن
|
چکیده
|
اسپرین مچ پا یکی از آسیب های شایع مفصل مچ پا به شمار می رود. به دنبال اسپرین مکرر تعادل دچار اختلال می شود. بازتوانی ناکافی اسپرین موجب بروز آسیب مجدد گشته و بی ثباتی مزمن مچ پا ایجاد می شود. روش انجام پزوهش: دراین مطالعه که به روش نیمه تجربی انجام شد 30 زن مبتلا به اسپرین مچ پا شرکت کردند و به صورت تصادفی به سه گروه تمرین درمانی در آب، خشکی و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تمرینی به مدت هشت هفته و هر هفته دو جلسه تمرین درمانی دریافت کردند. از پرسشنامه FADI تست 8 و پرش جانبی، دستگاه بایودکس و مقیاس بینایی سنجش درد، قبل و بعد از دوره تمرینی جهت اندازه گیری عملکرد حرکتی، تعادل ایستا ، پویا و درد استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 انجام شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد. هر دو گروه در مقیاس عملکرد حرکتی، تعادل ایستا، پویا و درد تفاوت معنی داری را پس از 8 هفته تمرین درمانی نشان دادند (05/0p<). مقایسه داده های دو گروه در مقیاس عملکرد حرکتی، تعادل ایستا، پویا و درد تفاوت معنی داری را پس از مطالعه نشان نداد (05/0
|
پژوهشگران
|
علی یلفانی (استاد راهنما)، منا شریفی (دانشجو)
|