|
چکیده
|
گرامن (1986)، انگیزش را عاملی می داند که ما را بر می انگیزد و به حرکت وا می دارد و به سوی رفتار معین سوق می دهد. واضح است که میزان تلاش هر ورزشکار در مسیر موفقیت به میزان انگیزش او بستگی دارد. اجرای خوب به سطح بالای انگیزش وابسته است. باید توجه داشت افرادی که انگیزش درونی دارند، معمولا بهتر از افرادی عمل می کنند که انگیزش بیرونی دارند. حتی اگر شروع ورزش کردن توسط عوامل خارجی ایجاد شده باشد، اما شرکت طولانی مدت در ورزش احتمالا بستگی به افزایش انگیزش درونی دارد. همچنین ابعاد شخصیتی برای شرکت در ورزش انگیزه های متفاوتی دارند. شناخت نیازها در ورزشکاران و برانگیختن آنها با تکیه بر همین نیازها و شکوفا کردن استعدادهای آنها و نتیجه گیری از تلاشهای خود و گروه ورزشکاران، مربیان را ملزم به شناخت مسائل روانشناسی و در کنار آن اگاهی از نظریه های انگیزش و به کار گیری آنها خواهد ساخت.
|