مشخصات پژوهش

عنوان	ارزیابیت أثیر احتمالی ریز گردهای جوی چند سال اخیر بر کیفیت آب های سطحی در برخی استان های غربی مصنوعی
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	شاخص بارش استاندارد شده، برون یابی، بارندگی، ضریب همبستگی پیرسون
چکیده	منابع آب زیرزمینی یکی از مهمترین و ارزانترین منابع آب شیرین به شمار می روند که شناخت صحیح و بهره برداری اصولی از آن ها می تواند در توسعه پایدار فعالیت های اجتماعی و اقتصادی یک منطقه ، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک ، نقش بسزایی داشته باشد. در سال های اخیر دشت همدان با افت زیادی در سطح آب زیرزمینی روبرو بوده است. بنابراین نقش مدیریت و عامل های نظارتی بسیار مهم است. هدف این تحقیق پیش بینی نوسانات سطح آب زیرزمینی ناشی از تأثیر دما و بارندگی با استفاده ازتحلیل سری زمانی و همبستگی پیرسون می باشد. در این تحقیق 29 ایستگاه باران سنجی و اطلاعات 29 چاه در سال های 1360-1390 در ایستگاه های هیدرومتری استان همدان مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از آزمون کمترین مربعات مشخص شد که سطح آب زیرزمینی در سال های 1370-1390 کاهش یافته است و این کاهش در سطح 5 درصد معنی دار می باشد. برای محاسبه ضریب همبستگی بین بارندگی و دما با سطح آب زیرزمینی از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج همبستگی بین بارندگی و سطح آب زیرزمینی نشان داد که اعمال تاخیر 24 ماهه در محاسبات منجر به بیشترین ضریب همبستگی شد.(26/0r=) بیشترین ضریب همبستگی سطح آب زیرزمینی با دما با تاخیر زمانی 12 ماه 36/0 بدست امد. در این پژوهش از شاخص بارش استاندارد شده برای ارزیابی تأثیر خشکسالی و ترسالی روی سطح آب زیرزمینی استفاده گردید. تحلیل سری زمانی متوالی شاخص بارش استاندارد شده نشان داد که در مقیاس زمانی بلند مدت 42 ماهه بیشترین ضریب همبستگی در حدود 51/0 به دست آمد. همچنین ارزیابی فصلی سطح آب زیرزمینی و شاخص بارش استاندارد شده با تأخیر های مختلف و گام های زمانی مختلف به این نکته اشاره می کند که بارندگی زمستان با شاخص بارش استاندارد شده 30 ماه و با چهار فصل تأخیر زمانی (بهار، تابستان،پاییزو زمستان ) بیشترین تأثیر را روی سطح آب زیرزمینی با ضریب همبستگی 62/0 دارد. در بررسی 29 چاه نتایج تحلیل آماری نشان داد که 89 درصد چاه ها ضریب همبستگی منفی سطح آب زیرزمینی را با دما داشتند و در مورد سطح آب زیرزمینی با بارندگی 86 درصد چاه ها دارای ضریب همبستگی مثبت بودند.بررسی ضریب همبستگی در چاه های منفرد نشان داد که 8/ 44 درصد چاه ها تأخیر زمانی بین 0 تا 2 ماه داشتند. 51درصد تأخیر زمانی بین 10 تا 14 ماه و فقط 5/ 3 درصد تأخیر زمانی 26 ماه را دارا ب
پژوهشگران	علی اکبر سبزی پرور (استاد راهنما)، گلسا مسعودی (دانشجو)