|
عنوان
|
تخمین شاخص ترکیبی رفاه اجتماعی برای شرایط ایران
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
ارزیابی طولی، رویکرد بیانگرهای اجتماعی، شاخص ترکیبی، شاخص رفاه
|
|
چکیده
|
برآوردها و ارزیاب یهای رفاه اجتماعی در ایران، تنها بر ابعاد و شاخ صهای اقتصادی نظر دارد؛ بنابراین تدوین شاخصی ترکیبی که ضمن پوشش ابعاد مختلف رفاه اجتماعی، امکان تحلیل کلی و جزئی را فراهم آورد، به ارزیابی و تحلیل بهتر سیاس تهای اجتماعی و رفاهی کمک م یکن د. هدف این مطالعه، تدوین شاخص بومی رفاه اجتماعی با ابعاد مختلف و ارزیابی روند رفاه اجتماعی با استفاده از آن است. روش: نخست، شاخصی متناسب با شرایط، برای سنجش رفاه اجتماعی در ایران طراحی شد و سپس روند رفاه اجتماعی در 44 سال اخیر از سال 1347 تا 1390 انداز هگیری گردی د. ابعاد شاخص رفاه اجتماعی به روش Z دلفی انتخاب و با تحلیل عاملی اکتشافی، مناسب تشخیص داده ش د. برای ترکیب ابعاد، مقادیرآ ن با نم ره استاندارد شد. برای آزمون تحلیل حساسیت، از جدول وزنی یکسان و تور شدار استفاده شد. یافت هها: شیب شاخص تا اواسط دوره، کاهشی و بعد از آن افزایشی بوده اس ت. براساس شاخص رفاه اجتماعی، بهترین و بدترین عملکرد، ب هترتیب به سا لها ی 1351 و 1368 مربوط بوده اس ت. شاخ ص رفاه س ن و شاخص رفاه اقتصادی، در طول سه برنا مه توسعه، یعنی از 1368 تا 1382 تغییری چندان نکرده است و نمودار آ نها تقریباً بر هم مماس است، اما شاخص ترکیبی رفاه اجتماعی، ب هدلیل داشتن ابعاد و بیانگرهای بیشتر و متنو عتر، تغییرات رفاه اجتماعی را بهتر نشان م یدهد. بحث: بیشترین امتیاز شاخص ترکیبی رفاه اجتماعی ایران، به ابعاد عینی مربوط م یشود؛ ب هطور یکه شش بعد اول به اشتغال، تأمین اجتماعی، اقتصاد، آموزش، بهداشت و مسکن اختصاص دار د. ب هنظر م یرسد که وضعیت نامناسب توسع هیافتگی و تأمین ناکافی نیازهای اولیه در ایران، در ای ن انتخاب نقشی اساسی داشته است.
|
|
پژوهشگران
|
سید حسین محققی کمال (نفر اول)، حسن رفیعی (نفر دوم)، حمیرا سجادی (نفر سوم)، عزت اله عباسیان (نفر چهارم)، مهدی رهگذر (نفر پنجم)
|