مشخصات پژوهش

عنوان	تأثیرخستگی موضعی بر فعالیت میوالکتریکی عضلات ارکتور اسپاین و جا به جایی مرکز فشار پاها در بازیابی تعادل متعاقب آشفتگی پاسچرال در افراد کایفوتیک
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	خستگی، الکترومیوگرافی، تعادل، آشفتگی پاسچرال، کایفوسیس
چکیده	زمینه: دفورمیتی کایفوسیس بر کنترل پاسچر مؤثر است. خستگی عضلانی نیز عاملی است که موجب اختلال در مکانیزم کنترل تعادل بدن می شود. هدف مطالعه حاضر، اثرخستگی موضعی بر فعالیت میوالکتریکی عضلات ارکتور اسپاین و جابه جایی مرکز فشار پاها در بازیابی تعادل در افراد کایفوتیک متعاقب اعمال آشفتگی پاسچرال بود. روش ها: در این مطالعه شبه تجربی، 12 دانشجوی مرد با انحنای بیش از 40 درجه و 12 نفر با انحنای طبیعی ستون فقرات پشتی شرکت کردند. برای اندازه گیری میزان کایفوز پشتی از خط کش منعطف استفاده شد. درحالی که آزمودنی ها بر روی سیستم فوت اسکن نصب شده بر روی یک صفحه متحرک ایستاده بودند تعادل با اعمال اغتشاش ناگهانی در جهت قدامی- خلفی با رها کردن وزنه ای برابر 10 درصد وزن بدن در دو شرایط قبل ( 3 تکرار) و پس از اعمال خستگی ( 3 تکرار) بر هم زده شد. T فعالیت میوالکتریکی عضلات ارکتور اسپاین و مولتی فیدوس با استفاده از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمونی .(P<0/ مستقل در دو گروه مقایسه شد ( 05 یافته ها: جابه جایی مرکز فشار پاها پس از خستگی، تغییر معناداری در بین گروه ها نداشت. فعالیت عضلات لانجیسیموس در گروه کنترل بعد از خستگی افزایش یافت، اما فعالیت عضله (P=0/ و ایلیوکوستالیس توراسیس ( 001 (P=0/ توراسیس ( 001 درگروه کایفوتیک به طور (P=0/ فعالیت لانجیسیموس توراسیس ( 028 .(P=0/ مالتی فیدوس تغییر معناداری را نداشت ( 084 معناداری بعد از خستگی افزایش یافت. نتیجه گیری: خستگی عضلات ارکتور اسپاین تأثیر معناداری برروی کنترل تعادل در دو گروه ندارد، اما فعالیت الکتریکی این عضلات در گروه کایفوتیک برای بازیابی تعادل پس از اعمال آشفتگی پاسچرال، متفاوت از گروه کنترل بود.
پژوهشگران	روح اله رضایی (نفر اول)، مهرداد عنبریان (نفر دوم)، امیر سرشین (نفر سوم)، افسانه شیخی (نفر چهارم)، حوری آقامیری (نفر پنجم)