مشخصات پژوهش

عنوان	بررسی اثر عصاره علف جوش (Lutus corniculatu) برروند التیام زخم در موش های صحرایی نر بالغ دیابتی شده با استرپتوزوسین
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	زخم دیابتی، التیام زخم، فنی توئین، استرپتوزوتوسین، موش صحرایی
چکیده	زمینه و اهداف: بروز زخم یکی از شایعترین عوارض دیابت است. هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف موضعی عصاره هیدروالکلی گیاه علف جوش (Lutus corniculatu) بر ترمیم زخمهای باز پوستی در رتهای دیابتی القاء شده با استرپتوزوسین (STZ) و مقایسه آن با اثر فنی توئین می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موشهای صحرایی نژاد ویستار با محدوده وزنی 270- 230 گرم به طور تصادفی به گروه های سالم و دیابتی تقسیم شدند. القاء دیابت با تزریق درون صفاقی استرپتوزوسین (60 میلی گرم/کیلوگرم) ایجاد شد. پس از بیهوش کردن موش ها، زخم پوستی به مساحت 2 سانتیمتر مربع در پشت آنها ایجاد شد. سپس از روز اول بعد از ایجاد زخم، عصاره علف جوش (40%) یا کرم فنی توئین(1%) به صورت موضعی و روزانه در گروه های سالم و دیابتی روی جایگاه زخم مصرف شد. گروه کنترل هیچگونه درمانی دریافت نکرد. سطح زخم و درصد بهبودی زخم تا روز بیست و چهارم بعد از ایجاد زخم اندازه گیری شد و همچنین زمان لازم برای بهبودی کامل زخم بررسی شد. یافته ها: نتیجه ها حاکی از این بود که میزان پیشرفت ترمیم زخم در حیوانات دیابتی کندتر از حیوانات سالم بوده و همچنین اثر التیامی عصاره 40% گیاه علف جوش نسبت به گروهای کنترل و فنی توئین سالم و دیابتی مورد آزمون معنی دار بود(P<0.001). نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که مصرف موضعی عصاره هیدرواتانولی علف جوش ترمیم زخم را از روز هفتم به بعد تسریع می کند که این اثر قابل مقایسه با اثر ترمیمی کرم فنی توئین است.
پژوهشگران	علی گمار (نفر اول)، عبدالکریم حسینی (نفر دوم)، ناصر میرازی (نفر سوم)