مشخصات پژوهش

عنوان	مراحل دگرریختی در سنگ های دگرگونی منطقه همدان و ارتباط آنها با توده نفوذی الوند
نوع پژوهش	مقاله چاپ‌شده در مجلات علمی
کلیدواژه‌ها	دگرریختی، دگرگونی، توده الوند، همدان
چکیده	منطقه همدان در شمال باختری زون سنندج سیرجان قرار داردو متشکل از سنگ های مختلف پلوتونیک می باشد که توسط سنگ های دگرگونی متنوع (ناحیه ای و مجاورتی) در برگرفته شده است. چهار مرحله دگرریختی شکل پذیر در این منطقه شناسایی شده اند که در هر مرحله با تشکیل چین ، برگواره و خطواره همراه بوده اند. در اولین مرحله دگرریختی منطقه (D1) برگواره (S1) و چین های نسل اول (F1) درمنطقه تشکیل شده است. مرحله دوم دگرریختی بوسیله چین خوردن مجدد سطح محوری چین های نسل اول و تشکیل چین های نسل دوم (F2) دیده می شود. برگواره دوم (S2) نیز از نوع سطح محوری بوده و موازی سطح محوری چین های نسل دوم در منطقه شکل گرفته است. این مرحله ، دگرریختی غالب بوده و برگواره اصلی منطقه را تشکیل داده است. میل محور چین های نسل دوم منطقه متغییر بوده و از حالت کاملا افقی تا قائم تغییر می کند. جهت میل این چین ها از فرم توده الوند تبعیت می کند. سطح محوری چین های نسل دوم نیز پراکندگی وسیعی را نشان می دهد و امتداد برگوارگی ها در اکثر بخش ها کمابیش از فرم توده الوند تبعیت می کنند. در مرحله سوم دگرریختی، چین های ملایم تا باز به همراه برگواره نوع سطح محوری تشکیل شده اند. این برگوارگی در بخش هایی از خاور توده الوند برگوارگی غالب را تشکیل می دهد. بیشترین میل محور چین های نسل سوم به سمت جنوب خاور با روند N165 است. وجود طرح های تداخلی چین های نسل اول، دوم و سوم در سنگ های دگرگونی ناحیه ای و مجاورتی بــه صورت چین خوردگی مجدد نوع سـوم، هم محور بودن دگرریختی اول، دوم و سوم را نشان می دهد. دگرریختی چهارم (D4) به صورت برگوارگی کنگره ای (S4) و خطواره کانیایی (L4) حاصل از رشد سیلیمانیت در منطقه خود را نشان می دهد. این خطواره ها (L4) در کل منطقه راستای شمال خاور - جنوب باختر را نشان می دهند. خطواره نسل چهارم در هورنفلس ها دیده نمی شود. چرخش محور چینهای نسل دوم و همچنین برگوارگی نسل دوم در اطراف توده الوند به وضوح دیده می شود. این چرخش نشان می دهد میدان واتنش نهایی در این بخش از زون سنندج- سیرجان از فرم توده الوند تبعیت کرده و احتمالا توده اصلی گرانیتوئیدی الوند همزمان با دگرریختی دوم به منطقه نفوذ کرده است.
پژوهشگران	لیلی ایزدی کیان (نفر اول)، محمد محجل کفشدوز (نفر دوم)، سید احمد علوی (نفر سوم)