مشخصات پژوهش

عنوان	گونه های ادبیات اعتراضی در شعر دوره ی پهلوی دوم
نوع پژوهش	پایان نامه
کلیدواژه‌ها	پهلوی دوم، اعتراض، شعر، وقایع سیاسی-اجتماعی
چکیده	یکی از عوامل مؤثر بر دیدگاه شاعران در هر عصر وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن عصر است. سال های 1320-1357 یعنی دوران محمدرضا شاه پهلوی، از پرتنش ترین دوره ها پس از عصر مشروطیت است. بعد از کودتای 28 مرداد سال 1332 در نتیجه نارضایتی عموم مردم به ویژه شاعران از سیاست ها و عملکردهای دولت، و ایجاد آراء و افکار مخالف با رژیم و گاه پیوستن افراد به احزاب و گروه های متضاد با دولت، شاعران این عصر را به گونه ای از ادبیات که ادبیات اعتراضی است رهنمون می شود، و از سویی دیگر، درهم شکستن روحی و روانی و دل زدگی مردم از حکومت، فقر، ناامنی و آشوب های سیاسی-اجتماعی و ملی شدن صنعت نفت ایران و برانگیخته شدن احساسات ناسیونالیستی در دهه ی سی و قیام 15 خرداد سال 42 و ده ها رخداد دیگر سیاسی و اجتماعی، روشنفکران این عصر به ویژه شاعرانی که آمال خویش را بربادرفته می دیدند، واداشت تا به گونه های متفاوت اعتراض و عصیان خویش را از جامعه ی خسته و حکومت سرکوب گر روزگار بیان کنند، و در این راه اعتراض خود را گاه به صورت صریح و بی پرده و گاه، رمزی و پوشیده بیان کنند و به ابتکاراتی در حوزه زبان و ادبیات شعر دست یابند و نقش مهمی را در پیشبرد انقلاب در عصر حکومت استبداد و اختناق فراهم آورند. از مهم ترین گونه های شعر اعتراضی در این عصر می توان به ادبیات شکست و گریز و انواع آن شامل: رمانتیسم فردی (رمانتیسم غنائی، رمانتیسم عرفانی و رمانتیسم سیاه) و رمانتیسم اجتماعی (رمانتیسم انقلابی و رمانتیسم ناسیونالیستی) و ادبیات مبارزه و ستیز و انواع آن یعنی شعر تمثیلی و سمبولیک و شعر چریکی و شاعران شاخص در هر کدام از این گونه های ادبی و نمونه های شعری آنان اشاره کرد.
پژوهشگران	قهرمان شیری (استاد راهنما)، مینو محمدی (دانشجو)، نجمه نظری (استاد مشاور)