|
عنوان
|
رسی شخصیت های حماسی در شعر شاعران برجسته ی سبک عراقی
|
|
نوع پژوهش
|
مقاله ارائه شده کنفرانسی
|
|
کلیدواژه‌ها
|
حماسه، حماسه ی ملی، سبک عراقی،اسطوره، جمشید، بهمن.
|
|
چکیده
|
سده ی چهارم هجری دوران طلایی نظم حماسه های ملی در ادبیات فارسی است. در این قرن شاهنامه ی مسعودی مروزی، گشتاسبنامه ی دقیقی، شاهنامه ی فردوسی و با فاصله ای اندک ، گرشاسب نامه ی اسدی طوسی سروده شده است. با گذشت این دوران طلایی در ادبیات فارسی، حماسه و حماسه سرایی راه زوال در پیش گرفته و زمینه ی پیدایش نوع دیگری از ادب فارسی یعنی آثار عرفانی فراهم آمد اما با وجود این تغییر و دگرگونی نیز مشترکات فراوانی میان شعر برون گرای سبک خراسانی و شعر درون گرای سبک عراقی وجود دارد. یکی از این پیوندها شخصیت های اسطوره ای و حماسی می باشد. اسطوره به عنوان عنصری از پیش ساخته شده در اختیار شاعر قرار دارد و شاعر با توجه به میزان ذوق و قریحه ی خویش از آن در شعر استفاده می کند. شاعران سبک عراقی نیز با توجه به این موضوع که اشخاص اسطوره ای و حماسی ریشه در فرهنگ ایران دارند در اشعار خود از این اشخاص استفاده کرده اند. هر چند که گه گاهی این کاربرد اسطوره ای برای مدح ممدوح شاعر باشد. شاعران سبک عراقی با توجه به مسلک و شیوه ی شعری خود از شخصیت ها سود جسته و ضمن استفاده از اشخاص حماسی و اسطوره ای و تلمیح به داستان آن ها به بیان مضامین اخلاقی، دینی، مدحی، عرفانی، پند و اندرز پرداخته اند. پژوهش حاضر بر آن است تا نگاه شاعران برجسته ی عراقی را به دو تن از شخصیت های حماسی- اسطوره ای جمشید و بهمن مورد بررسی قرار دهد.
|
|
پژوهشگران
|
سارا رضاپور (نفر اول)، مهدی شریفیان (نفر دوم)
|