مشخصات پژوهش

عنوان	قانون تامین اجتماعی در نظم حقوقی کنونی
نوع پژوهش	کتاب
کلیدواژه‌ها	تامین اجتماعی،بازنشستگی ،بازماندگان،ازکار افتادگی
چکیده	ادبیات حقوقی کشورمان ایران در حوزه تأمین اجتماعی همچنان فقیر است و در این میان قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354 که مهمترین منبع این شاخه از حقوق عمومی است، هنوز که هنوز است در قالب یک اثر مستقل نظری و علمی (دکترینال) مورد شرح و تفسیر و نقد و بررسی قرار نگرفته است، حال آنکه نزدیک به بیست و هشت میلیون نفر از جمعیت حال حاضر ایران به صورت اصلی و تبعی، مشمول این قانون بوده و سازمان تأمین اجتماعی به عنوان بزرگترین و مهمترین سازمان بیمه اجتماعی در کشور، حمایت ها و مزایای متعدد گوناگون بلندمدت و کوتاه مدت مقرر در قانون تأمین اجتماعی را به این خیل عظیم ارائه می نماید. وانگهی وجود موارد سکوت، ابهام و اجمال و بعضاً تعارض میان قوانین و مقررات موضوعه و از جمله قانون تأمین اجتماعی، امر اجتناب ناپذیری است که فرآیند استنباط و تفسیر و اجرای قواعد حقوقی مربوطه را دشوار می سازد و اصلاحات و الحاقاتی که در این قانون طی بیش از 34 سال از سوی مقنن صورت گرفته و نیز وضع قوانین و مقررات متعدد و گوناگونی که به نوعی با قانون تأمین اجتماعی مرتبط می باشند در کنار وجود برخی نهادها و سازمانها و صندوق های دیگری که به نوعی در حوزه بیمه های اجتماعی فعالیت دارند، به معضل مزبور دامن زده و آن را گسترده تر و عمیق تر ساخته است. بدین ترتیب می توان گفت علاوه بر اینکه حقوق تأمین اجتماعی و به طور ویژه مهمترین منبع آن یعنی قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354 با اصلاحات و الحاقات بعدی، نزد جامعه دانشگاهی ایران مهجور مانده و مورد مطالعه و نقد و بررسی واقع نشده است، در مقام اجرا نیز مجریان خدوم پیوسته با مشکل سکوت و خلأ، ابهام و اجمال و حتی بعضاً تعارض ناشی از وضع قوانین و مقررات گوناگون و اصلاحات و الحاقات متعدد بعدی و نیز وجود برداشت های متفاوت از متون قانونی، مواجه اند و حتی مراجع قضایی و بطور خاص قضات محترم دیوان عدالت اداری نیز از پیامدهای ناشی از این معضل و پیچیدگی، مصون نمانده و بدان اذعان دارند. در مجموعه حاضر قانون تأمین اجتماعی مصوب 1354 با اصلاحات و الحاقات بعدی را در قالب یک اثر مستقل و جامع نظری که در عین حال واجد جنبه کاربردی نیز باشد مورد شرح و تفسیر قرار گرفته است .تا از این طریق گام مؤثری در راستای تأمین نیاز جدی و ضروری دستگاههای اجرایی ذی ربط و جامعه دانشگاهی، برداشته شود.
پژوهشگران	عمران نعیمی (نفر اول)، محمد رضا جوان جعفری (نفر دوم)، حمید فدائی (نفر سوم)، محسن قاسمی (نفر چهارم)، احمد رضوانی مفرد (نفر پنجم)